Bu ne hırs Emre?

Tespitim şu; otorite boşluğu F.Bahçe'nin bütün hücrelerine nüksetmiş, ne kadar yürekten mücadele ederse etsin, o maç kazanacak öz güveni kendinde bulamıyor. Temel sorun bu. Tamam, "Alex'siz oynamaya alışmalılar" ama Alex'siz oyunun jokeri Özer mi olur? Oysa deplasmanda ilk defa bu kadar gayretli, dirençli, arzulu ve iştahlıydı F.Bahçe, dün. Rakibi de bu tempoya ayak uydurunca Orduspor-F.Bahçe maçı baştan sona seyrine doyum olmayan bir heyecan fırtınasına dönüştü. İki teknik adamdan elindeki kadroyu daha verimli kullanmak adına doğru hamleler yapan takımını daha iyi tanıyan Aykut Kocaman'dı. Aykut Hoca'nın ikinci yarıya girerken yaptığı; Stoch-Caner ve Özer-Dia değişikliği maçı değil ama tek puanı kurtardı. Zira Semih, Stoch ve Özer etkisizdi. Gerçek şu; iki golün ikisi de harikaydı... Önce Orduspor adına Stancu'nun Hector Cuper'e "vouv" dedirten füzesi. Ardından beyaz atlı prens gibi zor günlerde sahne alan kaptan Emre'nin "yeni lideri benim" diyen duruşunu pekiştiren o harika vuruşu. İşte futbolun en güzel yanı bu. Fakat?.. "Huy" işte, değişmiyor. F.Bahçe'nin o güzel golünün sahibi Emre, korkunç hırsı yüzünden her an elinde patlayacak bomba gibi duruyor, Yazık. Anlayamadığım şey; saha dışındaki "güzel" insanın sahadaki kendinden geçen ruh hali. Sevgili Emre, takımının sana en ihtiyaç duyduğu dönemde cezalı duruma düşüp, takımını yalnız bırakman doğru mu? Sonuç olarak, Orduspor'un futboluna hayran oldum. Neler kaçırdılar neler. Özellikle Gosso'yla harika pas uyumu gösteren ve takımı soldan atağa kaldıran Culio'yu seyrederken, "G.Saray bu futbolcuyu nasıl bırakmış?" diye sormadan edemedim. USTA OLAMAZ! Tolga Özkalfa'yı çifte standartlı yönetimi beğenmedim. Kanaatim, bu kafadaki Özkalfa'dan usta olmaz!