Bu ne panik!

Neredesiniz? Doğmamış çocuğa don biçenler, neredesiniz? Lig bitmeden Bursaspor'u şampiyon ilan edenler, neredesiniz? "Oldu da bitti Maşallah'', diye tempo tutarak, yeşil-beyazlı takımı stresten strese sokanlar, neredesiniz? Gördünüz mü dün gece eserinizi? Yazık!.. Gözlerime inanamadım; bir takımın kimyası bir iki övgü ile bu kadar mı bozulur? Maalesef, bozulmuş! Duruşu değişmiş Bursaspor'un! Allah aşkına, Süper Lig'de şampiyonluğa oynayan bir takımın savunması ölü toptan kafa golü yer mi, yedi. Hem de ne yemek? Hani derler ya, "Göstere göstere attılar'' diye, işte İBB'nin golü aynen böyle bir şeydi. Üst üste kullanılan korner vuruşları sonrasında Serhat'ın kornerden gelen ortasına iyi yükselen Marcin Kus kafa ile topu, İvankov'un çaresiz bakışları arasında ağlara gönderdi. İşte o an, bir büyük umut uğruna takımlarının peşine düşüp, İstanbul'a gelen Bursaspor taraftarlarına acıdım. Sanki, tribündekilerin o coşku dolu isteği sahadakilerde yoktu. Buna karşılık, ligin ilk yarısındaki maçta üç oyuncusu kırmızı kart gören ve 6 gol birden yiyen İBB'li oyuncular ise sanki şampiyonluğa oynuyormuşcasına istekliydiler. Nitekim o arzulu oyun sonunda ilk yarım saat dolmadan Hasan Ali ile ikinci golü buldular. Bursaspor maçta 2-0 geriye düştükten sonra da bir ekip görüntüsü ortaya koyamadı. Sercan gibi bir futbolcu bu kadar ofsayta düşer mi, düştü. Ozan İpek ve Turgay, İBB'nin orta sahasının sıkı presi karşısında kilitlendi kaldı. Şimdi bütün bunlardan sonra kimse bana, "Liderlik baskısı böyle bir şey'' demesin. Elbette zirvede rüzgarların sert estiğini ben de biliyorum. Ama, "Eğer ben, Süper Lig'de şampiyon olacağım. Adımı, Türk futbolunun 4 büyüğünün yanına yazdıracağım'' diyorsan, hiçbir mazeret aramayacak, futbol oynayacak ve her maçı kazanacaksın arkadaş. Başka türlü büyük olunmuyor... Bunu bir tek anlayan Volkan Şen'di. Onun da ateşlemesi yetmedi Bursaspor'a.