Çetin'den Hiddink'e

2012 Avrupa Şampiyonası'nın Honduras ile olan ilk hazırlık maçı, "yeniden keşfetmek'' adına önümüze şöyle bir mesaj koydu: "Kendi insanına güvenmek, başarının altın anahtarıdır''. Ne mutlu kendisine, "yardımcı''lığı bile reva görmeyenlere Oğuz Çetin'in, ''İmparator'' payesini boşuna kazanmadığını akıl dolu uygulamalarıyla gösterişi. Bu manada; ''Milli Takım'da yerli mi olmalı, yabancı mı?'' tartışmasının en anlamlı cevabını bulduğu bir maç oldu Honduras karşılaşması. Hem taktiği, hem oyuncu seçimi, hem de oyun içindeki değişiklikleriyle. Oğuz Çetin ve yardımcısı Engin İpekoğlu, Guus Hiddink'in uzaktan seyrettiği bir maçtan alnının akıyla bir muzaffer komutan edasında çıktıkları için kutluyorum. Helal olsun. "Honduras da kim?'' demeyin. Öyle ya da böyle bizim gidemediğimiz 2010 Dünya Kupası finallerine gitmeyi hak eden bir ekip. Evet ne güzel bir başlangıçtı öyle. Oynayan da, pozisyon bulan da golleri üreten de bizdik. Öyle bir ilk maç oldu ki, oyunun büyük bölümünde topa sahiptik. Önde Arda ve Mevlüt ile kanatlarda Hamit ve Volkan ile baskı kurduk. Hele Aurelio'nun uzun topları ile kendi yarı alanından çıkmamaya yemin etmiş gibi duran Honduras'ın o kapalı savunmasını öyle bir inatla zorlayışı vardı ki, takdire şayandı. Ama Arda, Mevlüt, Emre Belözoğlu ve hatta her ölü topta öne çıkan Servet, ne yaptılarsa o kilidi açacak beceriyi bir türlü gösteremediler. Maça sakat çıkan Mevlüt önde ve sol açıkta Volkan ilk yarıda etkisiz kalmışlardı. O zaaf gol bulmamızı geciktirdi. Taa ki, Emre Belözoğlu'nun kullandığı bir korner atışında arka direkte biten Arda'nın öne kafa ile indirdiği akıl dolu pasa kadar, sıkıntı yaşadık. Ama işte o pas, Emre Göngör'ün bir sincap gibi araya girerek yaptığı kayarak vuruş, Honduras kalecisi Escobar'ın kalbine saplanan aslanpençesi gibiydi. Bravo Emre Güngör. Bu genç kahramanı en son, Çek Cumhuriyeti'ne karşı böyle istek ve gayret içinde seyretmiştim. Ama o maç Emre Güngör için talihsiz bir maç olmuştu. Sakatlanıp çıkmış, iki yıl kadar uzak kalmıştı ay-yıldızlı formadan. Dün gecenin en güzel yanı Emre Güngör'ün golle dönüşüydü. Allah nazardan saklasın Güngör. Sonuç olarak bir şey daha ekleyeyim, Tuncay'ı, Halil'i Caner'i, Necip'i, Sabri'si ve Kazım'ı ile tecrübe ve heyecanın nefis bir armonisini sergileyen A Milli Takım, gelecek adına büyük bir umut vaat etti. Özellikle de Hamit'in ikinci yarıda Honduras kalesini düşüren o füzesi, bu umut belgesinin altına atılan imza gibiydi.