Süper Lig'in ölçüsü yok. Örnek mi, dünkü Kocaeli-F.Bahçe maçı. Biri lig sonuncusu, diğeri şampiyonluğa oynuyor. İki takımı tanımayan bir yabancıya dünkü maçı seyrettirin ve "Bu takımlardan hangisi şampiyonluğa oynuyor?" diye sorun. Eğer birine karar verecekse bu şahıs, o takım kesinlikle daha tempolu oynayan, daha organize ve daha çok pozisyon üreten Kocaelispor olur. Pekiyi, F.Bahçe'yi bu kadar kötü gösteren ne? Hepsi savunageldiğimiz bir tez var. "F.Bahçe oyuncu topluluğu olarak, bu ligin en kaliteli ekiplerinden." Ya kulübe? Lorant'ı çözebilmek mümkün değil. Rüştü sakat, Oğuz mecburen kalede. Lazarov'a yaptığı bir hareket var ki, bana göre açık bir penaltı ve kırmızı kart. Ama maçın hakemi Cem Papila, çok heyecanlı ve ürkek. Lorant'ın şansı bu. Yoksa, "Kazanan takım bozulmaz" ilkesi ile sahaya sürdüğü Bursaspor karşısındaki kadro değil. Ortega gibi bir süper starı hazırlayamamak acaba benim kusurum mu? Hadi kusuru bizde arayalım. Ama Washington - Serhat ikilisinin gerisine Ortega'nın yerine koyduğu Ceyhun'un bu görevi yapamadığını ve her geçen dakikada sinirlenip oyundan düştüğünü görmek için bir üçüncü göz mü lâzım Lorant'a? Sonra Ortega'yı oyuna almak için, Washington'un golüne asistlik yapan Serhat'ı dışarı çıkarmak bu genç futbolcuya yapılmış bir haksızlık değil mi? Neyse uzatmayalım. F.Bahçe bunca yanlışlar içinde, ilk yarı Washington'un, ikinci yarı da Ortega'nın ayağından bir gol bulduysa; bu onun büyük takım olgusunu bir kere daha tasdik etmiş olur. Sonuçta F.Bahçe, F.Bahçe'dir. Kötü de oynasa, kazanmayı biliyor. Ama bu sonuçlara aldanmalı. Lorant, kötü oyunun ve F.Bahçe'deki hastalığın çarelerini iyice düşünmeli. Her takım, dünkü Kocaelispor gibi bulduğu sayısız fırsatları hovardaca harcamaz. Bu maçı, iftar saatine koyanların aklına şaşarım. Tribünlerin önemli bir bölümünün boş kalmasına sebep olan bu karar sahipleri bindikleri dalı kestiklerinin acaba farkındalar mı?
