Güneş çarptı

Aman Allah'ım GAP Arena Urfa'da bir kupa finali ki, ilk yarısı "Güneş tutulması", ikinci yarısı "Güneş çarpması" gibiydi. Heyecandan iliklerime kadar titredim. Bir kupa finalinde ilk kez karşı karşıya gelen iki takımdan Trabzonspor, inanılmaz temposuyla F.Bahçe'yi fiilen sürklase etti. Umut, Burak, Colman ve Alanzinho'suyla ilk yarıda hilafsız bir düzine pozisyon üretti. Yetmedi, ikinci bloktan; Selçuk, Burak ve Alanzinho ile Volkan'ın koruduğu kaleye tam 7 şut denedi. O da kesmedi, bir serbest vuruşta Burak'ın topu 90'a giderken Volkan orada bitiverdi. Gol ilk yarıda gülümsemedi Trabzonspor'a. "Bu kadar da kaçar mı?" derken, ikinci yarıda "Atamayana atarlar" kuralı devreye girdi. Güiza'nın şık asistiyle Alex, F.Bahçe'nin "Hayat öpücüğü" niteliğinde bir gol attı. Ama bu gol sarı-lacivertlilerin çeyrek asrı aşkın beklentisini karşılamaya yetecek gibi değildi. Zira bu futbol adına haksızlık olurdu. Çünkü Trabzonspor'un 1996'da kaçırılan şampiyonluğun rövanşına olan bilenmişliği ve zafer için sarsılmaz bir inancı vardı. İşte o inanç, azim ve kararlılık Trabzonspor'un büyük silahı Umut'un itirazı ile şekillendi, Engin ve Colman'ın golleriyle büyük bir mutluluğa dönüştü. F.Bahçelilere 27 yıllık kupa hasreti için Trabzonspor, "vuslat bir başka bahara" dedi. Haydi Türkiye horona.