Ne oldu değerlerimize?

Almanya'dan üçüncü nesil bir gurbetçi okuyucum, "Türkiye kadar kendi değerlerini harcayan bir başka ülke var mı" diye soruyor. Okuyucum için "Üçüncü nesil" ifadesini kullanıyorum, çünkü onun dedesi Kırşehir'den Münih'e giden ilk Türk işçilerindenmiş. Babası da dedesi gibi Almanya'ya sonradan göç etmiş. İkisi de fabrikada idari personel olarak çalışmışlar, birisi temizlik işçiliği, diğeri ise bahçıvanlık yapmış. Ama Mehmet Erdem adındaki okuyucum Almanya'da doğmuş, orada büyümüş ve eğitimini de bu ülkede yapmış. Elektrik mühendisi olmuş, şu an özel sektörde yönetici olarak çalışıyormuş. Doğrusu Türk insanının Avrupa'daki değişen konumundan çok mutlu oldum. Ama Mehmet Bey'in beni en çok mutlu eden özelliği Almanya'da doğup büyüdüğü halde ülkesinden hiç kopmamış olması, ana dili Türkçe'yi İstanbul ağzının duruluğunda konuşuyor olması. Tabii bir de futbola olan tutkusu. Mehmet Bey koyu bir F.Bahçe taraftarı olduğunu söylüyor bize. Ama en çok merak ettiği şeyin Fatih Terim, Mustafa Denizli ve Şenol Güneş hocalar olduğunu söylüyor ve bilhassa Terim'le görüşüp görüşmediğimizi soruyor. "Bunları bilmenin size ne yararı olacak" diye sorduğumda ise Mehmet Bey bize önemli bilgi veriyor! "Size iki örnek vereyim" diyor, "Birincisi teknik adamlıkları Fatih Terim, Mustafa Denizli ve Şenol Güneş hocalar kadar olmayan insanlar Avrupa'da servet kazanıyor. Ama bizim bu kıymetli hocalarımız inzivaya çekilmiş, ömür tüketiyor! Yazık değil mi? Sizler spor medyası olarak bu duruma nasıl seyirci kalıyorsunuz?" - Nasıl yani? "Porto'ya birer defa UEFA ve Şampiyonlar Ligi, iki kez de lig şampiyonluğu kazandıran Jose Mourinho, İngiliz Chelsea Kulübü'ne kaça transfer oldu biliyor musunuz?" - Hayır! "Peki İtalya'da Roma'dan Juventus'a transfer olan Fabio Capello'nun yıllık gelirini biliyor musunuz?" - Galiba 7.8 milyon Euro olacaktı. "Doğru, diğerini de ben söyleyeyim. 7.5 milyon Euro!" - Hakikaten servet! "Doğru ama paradan daha değerli olan şey bu insanların ülke tanıtımları ve ülke futbollarına olan katkıları. Türkiye futbolda inanılmaz bir potansiyele sahip olduğu halde ne yazık ki, elindeki değerin farkında değil ve bunlardan faydalanamıyor. Bu ülkede Türkler olarak bizi en çok üzen şey de bu. Ne olur artık benim ülkemin insanları birbirlerinin ayağına taş bağlamaktan vazgeçsin. Değerlerine sahip çıksınlar, onları daha büyük başarılar için teşvik etsinler. İşte bunu başardığımız an Rüştü, Nihat, İspanya'da, Yıldıray, Almanya'da, Tugay da İngiltere'de baş tacı olur. Real Madrid'in gol ayakları Beckham, Ronaldo ve Figo'nun yerinde Zafer Biryol, Tuncay, Mehmet Yılmaz, Gökdeniz ve Fatih Tekke gibi oyuncularımız daha rahat forma giyer." Söylenenlerin hepsi doğruydu. Ama biz değer üreten ülke olmak varmak değer öğüten ülke olduğumuz sürece Mehmet Bey'in bu güzel düşünceleri birer temenniden öte anlam taşımaz. Ne dersiniz, yoksa çok mu karamsarım Fatih hoca? Ne dersiniz Şenol ve Mustafa hocalarım? Bu ülkenin kendi yıldızlarını parlatacağı gün çok mu uzaklarda? Gurbetçimizin ikinci örneği profesyonel ağır sıklet boksörümüz Sinan Şamil Sam'la ilgiliydi. Sinan'ın Alman boks otoritelerince de çok büyük bir yetenek olarak kabul edildiğini, ancak arkasında yeterli medya ve sponsor desteğini bulamadığı için gelmesi gereken yere gelemediğini söyledi. Bu görüşe de katılmamak mümkün değildi. Bizler Sinan'ı bu zorlu yarışta öyle yalnız bırakmıştık ki, Almanlar onu bizden alıp adeta kimlik bilgilerini asimile yoluna baş vurmuşlardı. "Ben Şeyh Şamil"n soyundanım" diyen Sinan'ın bir internet sitesindeki tanıtım bilgileri ilikleri donduracak cinstendi. Kalubelâdan beri Müslüman olan Sinan'a ortodoksluğu uygun görmüşlerdi. Bundan daha ağır şey ne olabilir ki? Dedik ya, değerlerimizi öğütmekte bizden gayretlisi, değerlerimize sahip çıkmakta ise bizden daha ihmâlkârı yok! Silkinin efendiler, silkinin de şu üstümüzdeki ölü toprağı dökülsün!