Panzerler ezdi geçti!

Bu ne muhteşem bir güzellik ve bu nasıl bir fiyasko? Tezat içinde tezat değil mi? İnanın, 2010 Dünya Kupası'nın en heyecanlı, en mücadeleci ve şu ana kadar ki en güzel karşılaşmasıydı, Almanya-İngiltere mücadelesi. Ancak, bu muhteşem gösterinin içine etti, Uruguaylı hakem Jorge Larrionda! O, nasıl bir hataydı, aklım, dimağım durdu! Dünya Kupası gibi futbolun en üst turnuvasında böyle bir hakem hatası olur mu, oluyormuş demek ki. Artık bu maçtan sonra, bizim hakemlerimize tek olumsuz laf eden beni karşısında bulur. Düşünün; maç 2-1 iken, Lampard'ın vuruşunda top üst direğe çarpıyor, sonra kale çizgisini geçip, yarım metre içeri düşüyor. Pozisyon tartışmasız gol, amma velakin ne Uruguaylı hakem ne de o kale çizgisini takip etmesi gereken yardımcısı, bal gibi beraberlik golüne vermiyor, yiyor, İngilizleri psikolojik olarak çökertiyor. İşte o karardan sonra maç değişiyor. Almanlar, Avustralya maçındaki gibi coşuyor, farka gidiyor. Şimdi, o kararı düşününce, futbol adına, "Ayıp, günah ve yazık!" diye vicdanım ayağa kalkıyor. Fakat yiğidin hakkını yiğide vermeli... Bu noktada Panzerlere lafım yok! Maçın başından sonuna kadar bir şampiyona yaraşır şekilde mücadele ettiler. Son derece akıllı oynadılar. Risk almadılar, Mesut Özil'in organizatörlüğünde, Klose, Podolski ve Müller'in iki golüyle İngilizleri oyun olarak da skor olarak da çökerttiler, ezdiler, dağıttılar, "GO HOME" deyip, İngilizlerin eline Londra'ya dönüş biletini verip, kupanın en büyük favorisi olduğunu gösterdiler. İşte insana "Ne maçtı!.." dedirten bu heyecan fırtınası, Löw'ün yıldızının parlatırken, İtalyan teknik adam Capello'ya kariyerin en unutulmaz acısını yaşattı. Sonuçta, bir Almanya - İngiltere mücadelesi daha tıpkı, İngilizlerin efsane futbolcusu Garry Lineker'in, "Top döner dolaşır, sonunda maçı Almanlar kazanır" söylemindeki gibi bitti.