Son vuruşlar

Sanat, dezavantajı avantaja çevirebilmektir. UEFA'da sıra atlamak isteyen Kayserispor dün Parc des Prince'de bunu başarabilmek için varını yoğunu ortaya koydu. Amma, olmadı!.. Futbol, "tek kişilik oyun" değildir. Ama futbolda Mehmet Topuz gibi takıma bedel özel oyuncular vardır. Fransız temsilcisi PSG'ye karşı UEFA Kupası 1. tur rövanşında Topuz'u çok aradı dün Kayserispor. Önce bunu belirtelim. Sonra, 7 eksiğe rağmen, PSG önünde teknik kapasitesi çok yüksek bir takım görüntüsü veren temsilcimiz Kayserispor'u soğukkanlı, cesur ve yerden ayağa paslarla etkili oyunundan dolayı yürekten alkışlayalım. Helal olsun, ezilmediler, ezdirmediler! Ancak, "sonuç" tur yerine maalesef yine hicran oldu!. "Ah şu o son vuruşlar!" Durmuş'un o Fransızlar'a ecel terleri döktüren kornerlerinde Toledo'nun, Escobar'ın veya Saidou'nun hazırlık paslarında Turgay ile Aghahowa'nın vuruşlarından biri gol olsaydı ne olurdu? Emin olun, PSG dökülür, arkası çorap söküğü gibi gelirdi. PSG'nin amacı daha çok hücumcu ile Kayserispor'un yıldırıp, bozguna uğratmaktı. Ama unuttuğu bir şey vardı, Paul Le Guen'in. O da pastırmanın tadıydı... Pastırma bu, ağızda lokum gibi erirdi de, üretimi zahmetlidir; sabır, ince işçilik ister. Eti seçer, tuzlar, çemene yatırırsınız, olmaz! Sabırla bekletir, alır, sarar, sarmalar, denge vururursunuz. Yine olmaz! Asar, güneşte kurutursunuz. "Ele geldi, kıvamında" diye tıraşa başlarsınız ama bir de bakarsınız ki, rutubet çürütmüştür eti. Hadi diyelim, kuruttunuz, bu defa dilimlemesi maharet ister. Doğru dilimlemeyi becerememişseniz, keçe gibi oturur insanın midesine ve başlarsınız keçi gibi kıvranmaya. İşte, Fransızlar, evinde farklı bir galibiyle şov yapıp, tur hedeflerken, turist olacaklardı. Tolunay Kafkas'ın doğru kurguladığı Kayserispor, onca eksiğine rağmen iyi dilimlenmeyen pastırma misali az daha midelerine oturacaktı Fransızlar'ın. Ah o son vuruşlar ve tecrübe bir kere daha; azim, inanç ve iradeye üstün geldi. Kayserispor'un Avrupa üstüne dizayn ettiği atlastan kostümü bedene uydurulamadı. Yazık!