Trabzon-F.Bahçe mücadelesi müthiş bir maçtı... Teknik, taktik ne ararsanız mevcuttu. Tek kelimeyle final... *** Aslında böyle maçlarda geçerli olan hüküm şudur: "Futbol bir sonuç oyundur, kalite aranmaz". Nitekim iki takım da ilk golü buluncaya kadar sonuca oynadı. Trabzonspor'un golü F.Bahçe defansının bir anlık ofsayt gafıyla duraklaması ve Szymkowiak'ın ustalığından oldu. Ama o golden sonra maça kalite ve goller geldi. Hele bordo-mavililerin bir pozisyonu vardı ki anlat, anlat bitmez. Top; Rüştü, direkler ve Trabzonlu 4 futbolcu arasında oynandı. Rüştü mağlup olmadı, F.Bahçe de teslim olmadı. *** Trabzonspor'un en önemli adamı kaleci Jefferson'du. Appiah, Deniz, Tuncay ve Anelka'nın o ana kadar mağlup edemediği Jefferson'un teslim olma zamanı gelmişti. Deniz'in harika ortasında, Tuncay harika bir voleyle sonuca denge getirdi. F.Bahçe orta sahasının etkisiz adamı Selçuk çıktı, yerine Semih girdi. İşte Daum'u dahi kılan özellik bu tercihte saklıydı. O Semih geceye damgasını vurdu. Attığı goller belki jeneriklik değil. Ama sonuç muhteşem. F.Bahçe için festival havasında. Yazıya son bir not düşelim; F.Bahçe'nin en çok tartıştığı isim Luciano ve Nobre'ydi. Dün en çok aranan da bu isimlerdi...