Üç forvet inadı!

Fakat eğrisi doğrusuna denk düştü de Ersun Yanal'ın sıkıntısı, mutluluğa dönüştü. Yoksa yanmıştı gülüm keten helva.

Meireles'in sakatlanmasıyla oyuna dahil olan Salih'i gördünüz mü, bilmem.

Bu harika çocuk, ilk yarıda pek çok pas hatası yapan F.Bahçe'yi Caner ve Kuyt'ın kanat hamleleriyle toparlayıp, galibiyete taşıdı. O olmasa?

İnanın; F.Bahçe, çok ama çok zorlanırdı. Geçelim.

Malum, Emenike, F.Bahçe'nin en pahalı futbolcularından biri. Fakat ana karar verici Yanal, bu silahını kulübede oturmayı marifet sayıyor. Son 10 dakikada oyuna alsan ne olur, almasan ne olur, hele G.Birliği, Özgür'ün atılmasıyla 10 kişi kalmışken.

Peki, yedekteki Emenike tercihi doğru mu, böyle maçlar için değil.

O halde "Bu inat niye?" derseniz, yarının bugünden daha iyi olacağı ümidiyle Yanal'ın 4-3-3 sisteminde ısrar etmesi.

Bunun da sebebi; birbirleriyle çok iyi anlaşan Kuyt, Webo ve Sow üçlüsü ile oyunu önde tutmak arzusu.

İyi güzel de, bu taktik; Gosso, Mervan ve Jimmy Durmaz gibi teknik kapasitesi yüksek oyuncularla topun arkasına geçtiğinde hızlı hücuma çıkmaya bilen G.Birliği gibi takımlara sökmez ki. Bu sistemin tutması için orta sahadan ileriye hızlı, çabuk ve yeterince top taşınması gerekir. Eğer, bunu başaramazsanız, pozisyon ararken, pozisyon yer, kolay maçı zora sokarsınız. Nitekim dün de Salih oyuna girinceye kadar, Mehmet Topal savunmaya yardıma gittikçe orta sahası sıkıştı, kanatlar işlemez oldu. Ama Salih girince iş değişti de, sonuç da.

Böylece hem Ersun Hoca, kendini mutlu kılacak sonucu buldu hem de F.Bahçe'nin galibiyet serisi sürdü. Artık bu hava F.Bahçe'yi daha ileri taşır.