"Umut"lu final

Final gibi bir maçtı!.. Hız, çabukluk, karşılıklı atılan goller ile heyecan zirve yaptı, Trabzonspor-Ankaragücü maçında. Demek ki, doğrular yan yana gelip, sistem oturunca, Trabzonspor seyrine doyum olmayan bir takım olup çıkarmış... Futbolda, "Kazanan on bir bozulmaz" diye bir söz var. Nitekim, Ersun Yanal da son iki haftadır başarılı olan o, on birden sadece Serkan-Tayfun Cora değişikliğiyle sürdü, Trabzonspor'u, A.Gücü karşısına. Sanki, Tayfun'un bu maçta gol atacağını rüyasında görmüş gibi. Amaç, bir maçı daha kazanıp, Trabzonspor'un şampiyonluk iddiasını sürdürebilmekti. Fakat, ligde zor günler geçiren A.Gücü, "Oyunsa oyun" diye diklendi, De Nigris, Murat ve Barbaros ile. Maç, kora kora döndü. Oyun sertleşti, Bordo-mavililer gerildi, haklı olarak. Zira, sahadakilerden Hüseyin, Umut, Selçuk ve Cale, sarı kart sınırındaydı. Daha da tehlikelisi haftaya Beşiktaş ile 6 puanlık bir maç oynayacak olmalarıydı. O yüzden Ersun Hoca, yoğurdu üfleyerek yemeyi tercih etti. Sadece "kilit adam" diye gördüğü Yattara'dan ekstra şeyler bekledi. O da, Allah için hem sağ, hem de solda bir şaryo gibi ileri geri çalıştı, hücumun olduğu her bölgede yer aldı. Öyle çalımlar, öyle ataklar yaptı ki, ancak o kadar olur. Fakat o atakların çoğu ya Bouzid'in savunma duvarında kaldı, ya İlkem'in ayağı, ya da kaleci Bora'dan döndü. Gökhan ve Umut'a ulaşanlar ise gol olmadan eridi. Ama Trabzonspor'a 3 puanı getiren gollerin ilki yine Yattara'nın serbest vuruşuyla geldi. O vuruşu, Egemen indirdi, gerilerden gelen Tayfun müthiş bir vuruşla golü attı. Tam, "Bu hırs, bu arzu, azim ve inanç olduğu sürece, hiç bir takım Trabzonspor'un bileğini bükümez" diye düşünürken, Barbaros bir şandelle, Sylva'yı avlayı verdi. Maç bitti derken, Umut yine sahne aldı ve müthiş kafası Karadeniz'i bayram yerine çevirdi. Beşiktaş maçı daha bir keyif kazandı,