Biraz geç oldu ama

Bazıları için Giresun deplasmanında tüketilen şampiyonluk umutlarını bence Kadıköy’deki Galatasaray derbisinde bitirmişti Fenerbahçe. Bir Galatasaray derbisi öncesi “Üç puanlık maç” yorumu yapan bir teknik direktörün sarı lacivertli camiayı anladığına beni hiç kimse ikna edemezdi. Tek kurtarır yanı maçı kazanmak olurdu ki; aksine çıtayı arşa taşıdı Jesus. Hani o hiçbir kilit maç kazanamayan Jesus. Avrupa’da Dinamo Kiev, Sevilla, ligde Trabzon, Galatasaray hezimetleri yaşatan, 10 kişilik Beşiktaş’a şov yaptıran Jesus. Ama bu sefer farklı bir şey yaptı Portekizli, savunma dörtlüydü…

Öğrenilmiş çaresizlik

Trabzonspor... Son şampiyon… Ama o geçen seneki halinden eser olmayan Fırtına.. Kadıköy’de 26 yıldır lig maçı kazanamayan, öğrenilmiş çaresizlikten kurtulamayan. Giresun’un kazandığı, Ümraniye ile İstanbulspor’un 3’er gol atarak beraberlik çıkardığı Kadıköy’de yine perişan oldu. Ali Koç başkanlığında her türlü hayal kırıklığını yaşayan, tüm serilere veda eden Fenerbahçe’nin tek tesellidir belki de Kadıköy’deki Trabzon serisi. Daha ilk düdükle belliydi zaten neyin ne olacağı. Dersini almış Jesus’a karşı henüz nerede olduğunu fark edemeyen Bjelica çaresizliği izledik.

Hezimet olabilirdi

Fenerbahçe ilk düdükle birlikte tüm hatlarıyla pres yaparken, Trabzonlu oyuncular panik atağa yakalanmış gibiydi. Titreyen ayakların verdiği paslar Fenerbahçe için hücum oluyor, Hamsik bile aklını kullanamıyordu. Bir takım ağır çekimde oynarken, diğer takım radar cezası yiyecek kadar hızlıydı. Takım halinde hücum eden Fenerbahçe’de Arda ve Zajc gibi iki ekstra akıl varken, eski günlerini mumla arayan Visca, Trabzon’un cılız hücumlarını yönetiyordu. Uğurcan olmasa tarihi bir hezimet yaşardı Trabzon. Fenerbahçe tüm büyük maçları böyle oynasa şampiyon olurdu.