Şampiyonluk bir masalmış

Ofsaytımsı pozisyonların, penaltımsı gollerle süslendiği sezonda Fenerbahçe yine kazanmaya mahkûm olduğu bir maça çıktı. Rakip, Fatih Tekke yönetimde çıktığı ilk maçta Fenerbahçe’den evinde 5 yemiş İstanbulspor’du. Ama ne İstanbulspor, ne Fenerbahçe o zamanki durumda değildi. Ligde bambaşka bir havadaydı malum. Sadece Jorge Jesus istikrarını koruyordu. Portekizli yine kadroyu değiştirdi ve tabii ki sistemi de. Jesus, kimi, niye oynatıyor, neden oynatmıyor soruları cevaplarını hiç bulamadan bitecek sanırım sezon. 

Arda Güler farkı

Neyse konumuzun esası bu değil. Fenerbahçe maça iyi başladı. Karşısında savunma dışında bir taktiği görünmeyen, hücuma mecali olmayan bir rakip profili vardı. Ferdi, Emre, Arda o kadar ekstra oynuyordu ki, sarı lacivertliler Mert Hakan’a rağmen sahada 11 kişiden fazla görünüyordu! Ama neye yarar? Valencia gole küsmüşçesine ceza sahası yerine taç çizgisi civarında geziniyor, Pedro ağır çekimde hareket ediyordu. Fenerbahçe rakip ceza yayı önüne yığdığı oyunda pozisyon kısırlığı yaşıyordu. Derken Emre vurdu, Arda tamamladı da maça hareket geldi. 

Eze nakavt etti

Arda’nın jeneriklik golüyle yıkılan tribünler maçın farka gitmesini beklerken, VAR’dan gelen penaltı kararı soğuk bir duş etkisi yaptı Kadıköy’de. Başakşehir maçında rakibe asist yapan Samet, bu sefer de İrfan Can’ı kontrpiede bırakınca maça bir anda denge geldi. İstanbulspor hiç niyeti yokken skoru eşitleyip maça ortak oldu resmen. Derken, kayıp golcüler sahneye çıktı, düne kadar golleriyle Fenerbahçe’ye hayat veren Valencia belki de hayatının asistini yaptı Pedro’ya. Fenerbahçe bir kez daha şampiyonluk yarışına geri dönmüştü ki, Eze’nin kafa vuruşuyla şampiyonluk maçında nakavt oldu Kanarya.