Bir vefa abidesi: Dr. Enver Ören

Kendisiyle yakından tanış olma şerefine nail olamadım yazık ki…

 

Ancak kendilerini çok iyi tanıdığımı düşünüyorum zira bir insanı ortaya koyduğu eserlerden, bıraktığı izlerden tanırsınız. Çocukluk ve gençlik yıllarımızda ruhumuzu nakış gibi mayalayan bir gazete ve yıldızlar geçidinin patronuydu Enver Ören. Yok yok daha doğrusu ‘Abisiydi’ demeliyim…

 

Bir bilim insanıydı, akademisyendi, düşünürdü, gazeteciydi, babaydı ve çalışanlarına abiydi… Türk medyasında “Abi’ diye hitap edilen bir başka medya patronu yoktur! İlklerin ve başlangıçların insanıydı. Hakikat gazetesiyle çıktığı Babıali’de bir süre sonra “Türkiye” olarak yoluna devam etti.

 

Ve Türkiye gazetesi öyle büyüdü ki 1989 yılında tiraj rekoru kırdı. Sağ kesimin bütün renklerinin, ünlü edebiyatçılarının fıkra yazarlığı yaptığı bir gazete olarak devrin en büyük gazetesi oldu. Kimler gelip geçti…

 

Edebiyat tarihinin birçok yıldız ismi bu sütunlarda biz okurlara feyiz verdiler. Tarık Buğra, Dilaver Cebeci, Ergun Göze, Ahmet Kabaklı, Olcay Yazıcı, Yavuz Bülent Bâkiler, Niyazi Yıldırım Gençosmanoğlu, Gürbüz Azak, Sevinç Çokum, Ayşe Göktürk Tunceroğlu, Servet Kabaklı vs...  

 

Merhum Seyyid Ahmet Arvasi, Mustafa Necati Özfatura, Ayhan Songar, Nevzat Yalçıntaş, Ömer Öztürkmen gibi isimler düşünce dünyamızı fetheden isimlerdi. Daha ismini hatırlayamadığım o kadar çok isim var ki…

 

Büyük çoğunluğu ebediyete irtihal etmiş bu isimlere Türkiye gazetesinin kapılarını açan Enver Ören hem edebiyatımıza hem düşünce hayatımıza büyük katkı verdi. Gazetenin sütunları bir yıldızlar geçidi gibiydi. Şairler, romancılar, edebiyat tarihçileri, bilim insanları, mütefekkirler vs…

 

İşte bu bakış açısının mimarı hiç şüphesiz Enver Ören idi… Bir vefa abidesiydi. Merhamet, diğerkâmlık, kadirşinaslık, şefkat, nezaket ve nezahetin timsaliydi. Hiç şüphesiz Türk medyasının gülümseyen yüzüydü. Şiir kitapları üzerine tez hazırladığım Yavuz Bülent Bâkiler’in şu sözleri ne kadar değerlidir: “Bugün oturduğum evi Enver Ören’in yardımlarıyla aldım!”

 

Hiç unutmuyorum. Kazakistan Büyükelçiliği rezidansının bahçesinde Büyükelçi Abzal Saparbekoğlu’nun verdiği davette bir de ödül almıştım. İsmim anons edilince yanıma ismini bilmediğim seksen küsur yaşlarında bir beyefendi geldi ve şunları söyledi:

 

-Hanım kızım, senin merhum patronun öyle vefalı öyle mert bir adamdı ki… 1980 darbesinde hapishanede idim. Kimselerin arayıp sormadığı beni bir tek Enver Ören ziyaret etmiş, hâlimi ahvalimi sormuş ve maddi yardım teklifinde bulunmuştu. Allah gani gani rahmet etsin…

 

Kendisini hiç tanımadığım bu beyefendi sanırım sol cenahtan biriydi ve içtenlikle anlattığı bu anekdotu, vefa ve kadirşinaslık vurgusu aklıma ve kalbime kazındı.

 

Çocukluk ve gençlik yıllarımda ‘Türkiye Çocuk dergisi’ ve ‘Türkiye Magazin’ eki benim için çok çok önemliydi. Ortaokul yıllarımda yazdığım ilk hikâyem “Dolunaylı Geceler” Türkiye Çocuk dergisinde yayımlanmıştı. Ve lisede Türkiye Magazin’deki “Zulmünen Ayırdılar” hikâyesi yayınlandıktan sonra adresime gelen ilk telif ücreti! Hayatımda kazandığım ilk para… İşte bu sevincin verdiği motivasyon, umut ve heyecan beni alıp buraya getirdi.

 

Şubat ayı Enver Abi’mizi hatırlatıyor.

 

Hasılı, her şubat ayında yüreğime inen o ince sızı geçmişi de alıp getiriyor bana… Merhum Enver Ören Abi’miz 10 Şubat 1939’da doğup 22 Şubat 2013’te Hakk’ın rahmetine kavuştu. Yani şubat ayı Enver Abi’yi hatırlatıyor bize. Ve bizler Enver Abi’nin o içten gülüşünü özlüyoruz. Onun hayatına dokunduğu ne çok çocuk, genç ve yetişkin var. Onu hiç unutmuyoruz, unutmayacağız.

 

Sevgili Enver Abi’mizin ruhu şad mekânı cennet olsun inşallah…

 

 

 

Meryem Aybike Sinan'ın önceki yazıları...