Emeklilik herkesin bir gün yaşayacağı bir hadise.
Sözlük anlamı emek vermiş olan, bütün gençliğini ve hatta ömrünü bir işe adamış kimse olan ‘emekli’ kavramının içini de çoktan boşalttık ne yazık ki… Çünkü emek vermeden de para yatırıp emekli olabiliyorsunuz!
Emek vermeden emekli olma belki bir yere kadar kabul edilebilir lakin yıllar yılı çalışmış, bir ömür tüketmiş gerçek emektarlarla aynı torbaya konulunca işler çığırından çıktı.
Bu ülkede yaklaşık olarak 16 milyon emekli var!
Ve bu milyonlar yoksulluk sınırının altında ücret alıyorlar! Sadece onlar mı? Asgari ücretliler de! Bu durumun ülke sosyolojisini yozlaştırdığını söylemek ve hatta haykırmak zorundayız. Hayatı, insani şartlarda sürdürebilmek için para zaruridir, para imkândır, para huzurdur, para güçtür...
Ülkemizin millî seciyesi alarm veriyor. Seksen yaşını geçmiş insanların sokaklarda su satması, AVM’lerde masa temizlemesi, sağda solda çalışması bir beni mi rahatsız ediyor acaba?
Ne zaman yetmişlerinde çalışan bir insan görsem yüreğim sızlıyor, uykum kaçıyor, mutsuz oluyorum, insanlığımdan utanıyorum. Geçtiğim gün yaşadığım şehirde bir AVM’de yemek yerken etraftaki masaları temizleyen, çöpleri toplayan yaşı en az 75 olan bir annemize takıldı gözlerim. Ve dünya başıma çöktü sanki…
Dünya kadar neden ve niçin geçti aklımdan. Kocası ölmüştür, yok belki de ölmemiş hastadır dedim. Çocukları bakmıyordur, kirasına parası yetişmiyordur, geçinemiyordur… Belki de yapayalnızdır… sorular sorular!
Her köşebaşında yaşlılarımızı çalışırken görmek mümkün artık.
Geçinemiyorlar, aldıkları emekli maaşı bu hayat pahalılığında hiçbir şeye yetmiyor! Emekli sağlıklı beslenemiyor, rahat edemiyor, tatile gidemiyor, huzur duyamıyor, çok mutsuz.
SGK bunları görmüyor mu?
“Bereket büyüklerle beraberdir” hadis-i şerifini hiç mi hatırlamıyoruz? Biz ülke olarak büyüklerimizi sefil perişan ediyoruz. Ömürleri boyunca çalışmış bu insanların insanca yaşamaya hakkı yok mudur?
Benim naçizane bir önerim var. “Yaşlılara hürmet” adında bir vergi koyarak bu para emektarlarımıza aktarılabilir. Ömürlerinin son deminde dünya gailesini düşünmeden huzur içinde yaşayabilmelerine imkân sağlamak herkesin görevi olmalıdır. Batı'nın yaşlısı ülke ülke gezerek dünyanın sefasını sürüyor, keyif içinde yaşlılığını geçiriyor lakin bizim yaşlılarımız ay sonunu düşünmekten uyuyamıyor.
Gündemde çalışanlara ve emeklilere zam konusu var. Ancak telaffuz edilen rakamlar içler acısı. Her şeyi geçtim, her durumu anlayabilirim lakin mutlaka ama mutlaka emekli maaşlarına ciddi bir artış yapılmalı ve emektarlarımız rahatlatılmalıdır. Bu artık bir vebaldir üzerimizde. Sadece emekliler mi? Asgari ücretliler de insani şartlarda yaşayabilmek için hak ettiği ücreti alabilmelidir.
Şu hususun altını da çizmek isterim.
Bu ülkede emeklilik yaşı kesinlikle 65 yaşın tamamlanması şartına bağlanmalıdır. 45 yaşında emekli olup sistemi felç eden kuru gürültülere kesinlikle kulak asılmamalıdır. EYT büyük bir hata ve pişmanlık değil midir?
Emeklilik sisteminin ciddi bir revizyona tabi tutulması zamanı gelmiştir.
Sistem bu hâliyle emekli olanı hayata küstürüyor. Sıcak evlerinde oturmaları gereken yetmişlik, seksenlik ihtiyarlarımızı sokaklarda farklı iş kollarında görmek istemiyoruz. Dünyadaki bütün mazlumlara yardım eden ülkemiz kendi yaşlılarına da gereken ihtimamı göstermelidir.
Hiç kimse unutmasın ki yaşlılıktan kimse beri değildir. Herkes o hâli yaşayacak, o çaresizliği tadacak ve yaşlılıkta başkasına muhtaç olmanın ne denli bir zül olduğunu görecektir.
Hasılı emektarlarımıza sahip çıkmaya mecburuz...
Meryem Aybike Sinan'ın önceki yazıları...
Bunları görecek olan sgk değil ülkeyi yönetenlerdir hocam.
Teşekkürler hocam emeklinin sesi olmuşsunuz
16 milyon emekli aynı zamanda Emekli Partisi'dir. İktidar, emeklilere hayat şartlarına göre para vermezse ilk genel seçimlerde onlar da emeklilerin safına katılacak.