Tecrübe çok pahalı bir şey

Milli Takım ve G.Saray'dan sonra F.Bahçe de grubunun en güçlüsü ile başladı. Sahada ısınan Marsilya'yı izlerken, -her orta yaş ve ilerisi insanı gibi- hafızam eskiye gitti. Hesaplarda tahrifat, şike, rüşvet gibi bilumum karanlık işler üstadı başkan Bernard Tapie... Fransa'da "Joueur du SiËcle" (asrın futbolcusu) seçilen, 5 yıl üst üste Fransa gol kralı Jean Pierre Papin... O unutulmaz 1992-93 Şampiyon Kulüpler finalinin golünü atan Basile Boli... Efsane Abedi Ayew (Abedi Pele)... Neyse, biz sahadaki Ayew'e dönelim. Abedi'nin 3 futbolcu oğlundan sahadaki Andre'ye yani... Maça "Baskın basanındır" mantığıyla çok hızlı girdi Fransızlar. Fenerbahçe de aynı şekilde karşılık verince tenis maçı izler gibi olduk. Bu tempo iki taraftan birini canını yakacaktı. İlk net tehlikeyi ilk dakikada Volkan savuşturdu Ayew'in kafasını... İkincisini Mandanda, Gökhan Gönül'ün ağlara giden topunu... Ama 28'de Caner Erkin, ligde de sıkça yaptığı gibi çaprazdan öyle abandı ki topa; Mandanda'nın yapacağı bir şey yoktu; oldu mu sana 1-0... İkinci yarı Fransız baskısıyla başladı yine... İlk yarının kopyası gibi, Remy ortaladı, Ayew vurdu, top direkten döndü. Bu Ayew başımıza bela olacak, kesin. Ama, yine ilk yarıda olduğu gibi; golü Fenerbahçe buldu. 57'de Mehmet Topuz'un sağdan ortasında Alex kafayı yere çarptırarak kaleciyi çaresiz bıraktı; oldu mu 2-0... Artık kutlamalar başlayabilirdi... mi? Müthiş bir sarı-lacivert geceydi. Son yıllarda bu kadar uzun süreli tezahürat yapan coşkulu bir seyirci hatırlamıyorum. 82'de Valbuena'nın golü coşkunun volümünü düşürürken, F.Bahçe'ye de ciddi bir uyarı yapmıştı. Fransızların kabaran iştahı arka arkaya ataklar getirdi. Maç bitiyordu ama bir yandan da Fener'in bir gol daha yiyeceğini bağırıyordu. İlk dakikade kafa vuruşu Volkan'dan dönen Ayew, son dakikadaki kafa vuruşuyla Kadıköy'ü hüzne boğdu. Kocaman'ın Kadıköy'de Avrupa'da galibiyeti de bir başka bahara kaldı.