Abdüllatif Uyan

Denizli evliyâsından Hasan Feyzi Efendi her velî gibi kerâmet göstermekten kaçınırdı. Ancak bu, zihnine takılırdı talebenin. Bir sabah ders başladığında, çocukların zihninde yine aynı şey vardı: Kerâmet.

Ömer bin Abdülazîz hazretleri, vefat etmeden önce Meymun bin Mihran'a vasiyette bulundu. Meymun şöyle anlatıyor: Halîfe, bir gün beni çağırıp;

Allah dostlarından Zeynel Arab Efendi'yi, bir sevdiği yemeğe dâvet etti. İki piliçleri vardı, birini kesip kızarttırdı hanımına. Ancak hanımı pek memnun olmadı bu işten. Zîrâ bilmezdi Allah adamlarının kıymetini.

Ömer bin Abdülazîz hazretleri ölüm hastası iken yakınları tabip çağırdılar. Az sonra tabip geldi. Halîfeyi muayene edince; - Çok zehir içmiş. Hayatı husûsunda temînat veremem, dedi.

Ömer bin Abdülazîz hazretleri, son günlerini yaşıyordu ki, kayınbiraderi ziyâretine geldi. Halîfenin üstündeki gömleği biraz kirlenmiş görüp, kız kardeşine; - Beyinin gömleğini yıka, dedi.

Ömer bin Abdülazîz hazretleri zamanında insanlar sulh ve sükûn içinde yaşıyorlardı. Ancak çekemeyenler de vardı kendisini.

Ömer bin Abdülazîz hazretlerinin evinde misafir varken, bir akşam lambanın ışığı azaldı. Misafirler lambaya bakıp;

Allah dostlarından Zeynel Arab Efendi Gelibolu'da yaşadı. Bir gün Gelibolu dışında iken birileri geldi yanına. Kıyâfetine bakıp, gayr-i müslim zannettiler. Yanına yaklaşıp;

Ömer bin Abdülazîz hazretleri, bir gün yolda bir sarhoş gördü. Yakalayıp tam cezâ verecekti ki, sarhoş hakaret etti kendisine.

Dâi Mehmet Efendi rahmetullahi aleyh, Gelibolu'nun bir köyünde yaşayan bir 'Allah dostu'dur. Bir gün çıktı köyünden. Gelibolu'ya gidecekti.

Ömer bin Abdülazîz hazretleri, takvâ sâhibi olup, çok ibâdet yapardı. Âhiret derdi ile zayıflardı gün be gün. Bir dostu Onu böyle görünce; - Ne bu hâlin? diye sordu.

Ömer bin Abdülazîz hazretleri halîfe olunca, önüne saltanat atlarını getirdiler. - Nedir bunlar? dedi.

Vaktiyle bir hükümdarın iyi kalbli bir vezîri vardı ki, sık sık; "Eden kendine eder" derdi. Bir de kötü kalpli vezîri vardı ki, bunu çekemiyordu. Bir gün onun hakkında hükümdara;

Ömer bin Abdülazîz hazretleri, çok servet sâhibi olup, çok da cömertti.

Ahmed bin Hanbel hazretleri, ölüm hastalığında son nefeslerini veriyordu ki, bir ara, yüksek sesle;

Efendimiz aleyhisselâm bir gün Hazret-i Alî'ye bakarak; - Yâ Alî! Seninle ben, Hârun'la Mûsâ gibiyiz, buyurdular.

Ahmed bin Hanbel hazretleri, Abdullah bin Mübarek adındaki velîyi çok seviyor ve Onu görmeyi çok istiyordu.

Ahmed bin Hanbel hazretleri, İslâm âlimlerinin en büyüklerindendir.

Mahşer gününde, Hak teâlâ hazretleri; - Yâ Cebrâil, ümmet-i Muhammedin hâlini Mâlik'ten öğren! diye emreder.

Büyük âlim İmâm-ı Ebû Yûsüf hazretleri, yoğun olarak ilim tahsil ettiği yıllarda hastalandı bir gün.