Abdüllatif Uyan

Seyyid Ahmed Rıfai hazretlerinin talebeleri birbirlerini çok severlerdi. Hele iki talebe vardı ki, aşk derecesindeydi onlarınki.

Seyyid Ahmed Rıfai hazretleri zamanında bir kadın vardı ki, doğan çocukları ölüyordu hep. Hem de doğar doğmaz.

Seyyid Ahmed Rıfai hazretleri zamanında bir adam işitti bu büyük velînin ismini. Görmeden sevdi kendisini.

Seyyid Ahmed Rıfai hazretleri zamanında dertli ve hasta olanlar bu zâta gelir, arz ederlerdi dertlerini. O da hastalara bir duâ yazar, kullananlar şifâya kavuşurdu tam olarak. Ancak duâları kalemle değil, parmakla yazardı.

Seyyid Ahmed Rıfai hazretleri zamanında hayâsız biri vardı ki, bu büyük velîyi sevmez ve kötü şeyler söylerdi hakkında.

Seyyid Ahmed Rıfai hazretleri, bir gün evinde paltosuyla otururken, kedi gelip uyudu paltonun eteğinde. Az sonra namaz vakti geldi.

Seyyid Ahmed Rıfai hazretleri çok şefkatli idi. Hatta hayvanlara bile. Nitekim bir köpek cüzzam hastalığına yakalanmıştı bir zaman. O haliyle çirkin ve iğrenç görünüyordu.

Seyyid Ahmed Rıfai hazretlerinin yeğeni Hasan Alî şöyle anlatıyor:

Seyyid Ahmed Rıfai hazretleri, henüz dünyaya gelmemişti ki, dayısı rüyasında Resûlullah Efendimizi gördü. Efendimiz aleyhisselâm kendisine;

Bir gün sevdiği bir genç, Cafer-i Huldi hazretlerine; - Efendim, dünyadan îmân ile gitmek için ne yapmak lazımdır? diye sordu.

Cafer-i Huldi "rahime-hullahü teâlâ" evliyâ zatlardandır. Bağdat'ta yaşadı.Takvâ sahibi olup, haram ve şüpheliden çok sakınır, her hâli sünnet-i seniyye'ye uygun olurdu.

Huzeyfe-i Mer'aşi hazretleri ile talebesi Hubeyret-ül Basri hazretleri, gayr-i müslim bir köye gelmişlerdi bir gün. Kalabalık bir grup onları karşıladılar.

Hübeyret-ül Basri "rahime-hullahü teâlâ", Allah adamlarındandır. Bir gece aşk-ı ilâhîyle ağlıyordu ki, gaibden kulağına bir nida geldi.

Ebû Türab Nahşebi hazretlerinin komşusu olan günahkâr genç, halisen tövbe edip rûhunu teslim etmişti. Bu büyük zât anlatıyor:

Ebû Türab Nahşebi hazretlerinin evinin yanında, bir kadınla genç bir oğlu yaşıyordu. Bir gün sesler duydu o taraftan.

Ebû Said-i Harraz hazretleri, bir gün vefat eden oğlunu rüyada görüp;

Ebû Said-i Harraz hazretleri, büyük tevekkül sahibiydi. Her nîmeti, Rabbinden beklerdi sadece. Bir ara çölde yolculuk yapıyordu.

Ebû Said-i Harraz hazretleri, büyük velîlerdendir. Riyazet ve takvâda, devrinin bir tekiydi. Bir gün sohbetinde bir hadîs-i şerîf nakletti.

Ebül Hüseyin Nuri hazretleri, Allahü teâlânın aşkı ile yanan bir büyük velî idi. Rabbini arayanlar, Ona koşuyordu.

Ebül Hüseyin Nuri hazretleri, bir sohbetinde; - Kardeşlerim, Allah'ın sevgisine kavuşmak, bu nefis engelini aşmakla olur, buyurdu.