Abdüllatif Uyan

Basra’da yaşayan Süfyân-ı Sevrî hazretlerine, bir gün; “Efendim, Peygamber Efendimiz, meâlen (Çok et yenen hâneden, Rabbimiz nefret eder) buyurmuş. Burada kastedilen hâneden murat nedir?” diye sordular.

Basra’da vefât eden Süfyân-ı Sevrî hazretleri anlatır: Müminler Cennete girdiğinde çok parlak bir “nûr” görürler.

Kûfe’de doğup Basra’da vefât eden Süfyân-ı Sevrî hazretleri; bir arkadaşıyla Mekke'ye gidiyor, yol boyunca gözyaşıyla ağlıyordu.

Kûfe’de doğup Basra’da vefât eden Süfyân-ı Sevrî hazretleri, Tebe-i tâbiîn’dendir.

Medîne’de yaşayıp orada vefât eden Safvân bin Süleym hazretleri, çok namaz kıldığından ayakları şişer, namazlarda ağladığından, seccâdesi ekseriyâ “ıslak” olurdu!

Medîne’de yaşayıp orada vefât eden Safvân bin Süleym hazretlerini, zamânın halîfesi iyi tanır ve çok severdi bu zâtı. Bir gün onun bulunduğu şehre gelmişti. Vâliyle şehri gezerken bir mescitte birini bu zâta benzetti.

Basra’da yetişen fıkıh ve hadîs âlimlerinden Sâlih bin Beşîr hazretleri, Tâbiîn’dendir. O devrin halîfesi Mansur, bu zâta; “Bana bir nasîhat edin de saltanat işlerini ona göre yapayım” diye ricâ etti.

Mekke’de yetişen âlimlerden Müslim bin Yesar hazretleri, bir gün sevdiği kimselere; “Kardeşlerim! Büyük olsun, küçük olsun, her günahtan kaçının. Zîra Rabbimizin gadabı, günahlar içinde gizlidir ve bilemeyiz ki, hangisindedir?” buyurdu.

Mekke’de yetişen velîlerden Müslim bin Yesar hazretleri bir sohbetinde “Kâbe'yi ilk görünce yapılan duâ kabul olur” buyurdu. Hikmetini sordular.

Mekke’de yaşıyan Müslim bin Yesar hazretleri, Tâbiîn-i izâmdan olup çok ibâdet yapardı. Kalbini “Allah sevgisi” sarmış, “kul” olmanın tadına varmıştı. Namazı öyle güzel kılardı ki, görenler hayran olur, ibret alırlardı bu büyük velîden.

Basra’da yaşayan Muhammed bin Vâsi’ hazretleri, bir gün sohbetinde “Kardeşlerim! Bu dünyâ, küçük ve dardır. Bunun için burada, sıkıntı, keder vardır. Dünyâ işleri için sıkılan kimsenin gönlü, dünyâya dönük demektir” buyurdu.

Basra’da yaşayan Muhammed bin Vâsi’ hazretleri, Tâbiîn’in büyüklerindendir. Dünyâya zerre kadar îtibâr etmez, insanlar, nasîhatlerinden çok istifâde ederlerdi. Bir gün biri geldi.

Medîne’de yetişen velîlerden Muhammed bin Münkedir hazretleri kumaş ticâreti yapıyordu. Bir gün dükkânı çırağına bırakıp kendisi bir işe gitti.

Medîne’de yetişen velîlerden Muhammed bin Münkedir hazretleri, Tâbiîn’dendir.

Bağdat evliyâsından Mârûf-i Kerhî hazretlerinin talebesi Sırrî-yi Sekatî hazretleri “rahmetullahi aleyh” şöyle anlatıyor:

Bağdat velîlerinden Mârûf-i Kerhî hazretleri bir gün genç birine “Öldükten sonra unutulmamayı istiyorsan, günah işleme” buyurdu.

Bağdat evliyâsından Mârûf-i Kerhî hazretleri zamânında; bir Hristiyan, Müslüman komşusuna;

Bağdat’ta yaşayan Mârûf-i Kerhî hazretleri; hayâtı müddetince müslim gayrimüslim, herkese iyilik ederdi. Bunun için vefâtını duyan gayrimüslimler üzüldüler.

Bağdat evliyâsının büyüklerinden Mârûf-i Kerhî hazretleri; abdesti bozulunca hemen tâzeler, bir an bile abdestsiz durmak istemezdi.

Bağdat Velîlerinden Mârûf-i Kerhî hazretleri devrinde bir “Çocuk” bir işi için evinden çıkmış, fakat geri dönmemişti bir daha.