Anlat Derdini Feridun Ağabey'e

2020 yılı Mart ayında ortaya çıkan 100 yılın salgını ve ardından gelen küresel çaptaki ekonomik krizler, dünyanın hemen hemen her ülkesini her yönden etkiledi. Düşünün ki, merkez bankası 24 saat para basan sözüm ona özgürlükler ülkesinde bile piyasa fiyatlarında yüzde 300-400'ler kadar artış oldu.

Feridun Ağabey, 1977 doğumluyum 2008 yılında altıncı kattan düştüm. İki ayağım belim kolum kırıldı. Maddi imkânım yoktu, yardım edenim de olmadığı için 14 sene hiç bir tedavi görmedim.

Feridun Ağabey, Sakarya ile Erenler ilçesinde bulunan Kut-ul Amare Zaferi ilkokulunda olan bir konuya dikkat çekmek istiyorum. Sakarya Millî Eğitim İl Müdürlüğünün personel zaafı olduğunu düşünüyorum. Bu kanaate nasıl vardım? Okulda ana sınıfı öğretmenlerine yardımcı olacak, çocuklara destek olacak yardımcı personel yok.

Feridun Ağabey, biz 35 yıllık Türkiye gazetesi okuru bir aileyiz. Gazetem aracılığı ile Çevre, Şehircilik ve İklim Değişikliği Bakanımız Sayın Murat Kurum'a mağduriyetimizi iletmek istiyorum. Talimat vereceğini ve sorunumuzu çözeceğine inanıyorum. Gerçekten çok çalışkan ve vatandaşa önem veren Saygıdeğer Bakanımıza sonsuz güvenim var.

Feridun Ağabey, geçtiğimiz günlerde Yeşilvadi Kırevi’ne çocuklarla birlikte torunumuzu eğlendirmek için gittik… Gerçekten çok güzel planlarmış, organize edilmiş bir yer…

Feridun Ağabey, size bir fotoğraf gönderiyorum. Bu fotoğraf, Metrobüste bırakılan bir kâğıt mendil. O kim ise bu mendili kullanmış sonra da oturduğu koltuğun cam kenarına bırakıp gitmiş. Bu resmi ve duygularımı size göndermemin sebebi tarihte herkesin örnek gösterdiği beyefendisine Bağdat’tan Şam’dan Mısır’dan insanların hayran kaldığı “İstanbul Beyefendisi” denildiği İstanbul’u düşündüm… Aynı şekilde hanımefendilerine “Osmanlı kadını” denilerek nezakette ve kibarlıkta görgüde bir zirve olarak dile getirildiği İstanbul’u düşündüm...

Feridun Ağabey, geçtiğimiz günlerde size Almanya seyahatimle ilgili bilgi paylaşımında bulunmuştum. Şunu da net gördüm ki, Avrupa milletlerinde kolektif düşünce, kolektif hayat tarzı yok. Ferdî özgürlüğün peşindeler. Millî aidiyet duyguları, siyasi emeller sadece yöneticilerde görülüyor. Bunun da sebebini, kendilerini tehdit eden komşu düşman devletleri olmamalarına, Avrupa Birliği kanunlarının sağladığı ferdî özgürlük haklarına bağlıyorum.

"Feridun Ağabey, kocamın son birkaç yıldır eve bir katkısı yok. Çocuklara beş kuruşluk bir faydası yok… Çalışıyorum evin kirasını bile ben ödüyorum. Çocukların ceplerine harçlığı ben veriyorum. Geçen kızımın okuluna bin lira para lazım olmuş. 'Sen kardeşinden istesen ben sonra öderim' dedi. Sağ olsun kardeşim hiç ikiletmeden verdi. Ama üç ay oldu parasını ödeyemiyoruz. Kardeşimin yüzüne bakamaz oldum. Çocuklar bile ‘anne bize babalık yaptığı yok. Ne bu adamın kahrını çekiyorsun?’ diyor. Ama yıllar öncesinden böyle değildi diye sabrediyorum. Ne yapayım?” diyen “Dertli anne” rumuzlu okuyucumuz, kesinlikle doğru düşünüyorsunuz. Anlattığınıza göre eşinizin bir işi yok ve önceden işi var iken böyle değilmiş. O hâlde çocuklarınıza cevap veremediğiniz için çaresizlik yaşamanıza gerek yok. Onlara açık yüreklilikle babalarının da bu hâlden memnun olmadığını elbette onun da bir iş bulmak için çaba sarf ettiğini anlatmalısınız. Bak parayı bile sonra öderim diyerek istetmiş. Belki 'öğrenilmiş çaresizlik' yaşamaktadır nereden biliyorsunuz? Ama her şeye rağmen dışarıdan ilgisiz gibi vurdumduymaz gibi görünen nice bu durumdaki babanın, içten içe ne üzüntüler yaşadığını ne acılar çektiğini ve bir çözüm bulmak için nasıl arzulu olduklarını bilemezsiniz. Evlenirken "iyi günde kötü günde, varlıkta ve yoklukta evet" diyerek çıkılan bu evlilikte yuvanızı ayakta tutmaya çalışıyorsunuz. Sizi tebrik ediyoruz. Çocuklarınızın hangi duyguyla olursa olsun sözleri sizi bu anlamda olumsuz etkilemesin. Aksine siz çocuklarınızı babalarına moral olarak destek vermelerine yönlendirin. Ona yine eski iyi günlerindeki gibi saygılı olmalarını sağlamaya çalışın. Göreceksiniz o zaman daha bir gayrete gelecektir… Belki iş görüşmelerinde daha bir başarı sağlayacaktır… En kısa zamanda yeniden huzurlu mutlu ve neşeli günlerine kavuşmanız dileğiyle… F.A.

“Feridun Ağabey, çocuklardan rahatsız olan kimselerin, biz çocuklu ailelere uyguladığı baskıdan haberiniz var mı? Nedir bu bazı kimselerdeki çocuk düşmanlığı? Çocuklardan ne istiyor bunlar? Çocuklu ailelere bu baskı

Feridun Ağabey, sizden bir konuda yardım talep ediyorum. Abiciğim, bizim Zonguldak Ereğli’de dedesinin yanında büyüyen ve orada ikamet eden bir oğlumuz var. Oğlumuz Kadir, İstanbul Avcılar Murat Kölük Sağlık Meslek Okulunun Anestezi Programından mezun oldu. Daha sonra da askerlik görevini yaptı.

“Feridun Ağabey, benim oğlum 27 yaşında. Daha önceden bazı rahatsızlıklarından dolayı askerlikten muaf tutuldu. Bir zaman sonra bu rahatsızlığı tamamen düzeldi. Hatta bununla ilgili hastalık ve rahatsızlığının tamamen düzeldiğine dair bir sağlık kurulu raporu aldık. Askerlik şubesi “mevcut kanun askerlikten muaf olanların bedelli olarak askerlik yapmasına izin vermiyor” diye bildirdi. Oğlum şimdi hem bir Türk genci olarak hem de bazı kamu haklarından mahrum olmamak için ‘bedelli olarak’ askerliğini yapmak istiyor. Çünkü bazı kamu ve özel iş kolları ‘askerliğini yapmış’ olmayı şart koşuyor. Bu durumda benim oğlum gibi birçok genç için hak mahrumiyeti oluşuyor. Bir de oğlum, ‘askerliğini yapmış’ olarak bilinmek istiyor. Bir vatandaş olarak yetkililerden ‘daha önce askerlikten muaf olup sonra sağlık durumu düzelenlerin, bedelli olarak askerliğini yapmalarına imkân veren’ bir kanuni düzenlemenin yapılmasını istiyoruz. Bu birçok gencin geleceğini kariyerini, psikolojik ruh hâlini etkileyen; ana babaları üzüntüde bırakan bu konuyu gündeme getirirseniz çok memnun oluruz. Saygı ve selamlarımızı sunarız.”

“Feridun Ağabey, 27 Haziran 2022-21 Temmuz 2022 arasında bir Almanya seyahatim oldu. İntibalarımı sekiz sayfalık bir yazı hâlinde size gönderdim” diyen İstanbul’dan Emekli öğretmen Alaaddin Erdoğan uzunca mektubunun bir kısmında diyor ki:

“Feridun Ağabey, ülkemizde öyle inanlar var ki aslında her biri bir cevher… Size bahsettiğim bu insanımız da öyle birisi. Önüne arıza yapmış hangi elektrikli motoru koyarsanız koyun 5-10 dakika içinde sökümü yapar. Bu esnada sarım şemasını kafasında çizer. Hiç kalem-kâğıt kullanmaz.

Feridun Ağabey, ben Konya’da Cihanbeyli’de çiftçilik yapan bir ailenin çocuğuyum. Öyle bazı medya organlarında basında falan çiftçiye destek yok sözlerini dinledikçe okudukça vicdanım bu kara propagandalara susmaya el vermiyor. Buradan sizin aracılığınızla devletin çiftçilere üreticilere sıfır faizle kredi imkânı verdiğini anlatmak istiyorum...

Hem paranın hem ürünün yok olduğu 1970’li yıllardı... Paranın olduğu aradığının da olduğu yıllar ise milenyum yılları... Paran olup da ürün bulamadığın yıllar ise Covid yılları oldu.

“Feridun ağabey, Allahü teâlâ sizden razı olsun. Bir mesele hakkında size danışmak istiyorum. Annem eskiden beri sinirli bir yapıya sahip fakat son zamanlarda neredeyse hiç iletişim kuramaz hâle geldik. Öyle ki söylediğimiz, sorduğumuz, yaptığımız her şeyi aşırı bir tepkiyle karşılıyor. Adım atsak niye o ayağınızla attınız diyecek hâle geldi. Konu ne olursa olsun kalpler kırılıyor. Konuşmamayı denedim. Öyle de olmadı. Hele alttan alayım gönlünü alayım da bir daha tatsızlıklar yaşanmasın diye hediye, tatlı söz gibi unsurlarla yaklaştığımda daha da aşırı bir tepki alıyorum. Artık zaten benim de hatır alacak gönlüm kalmadı ve psikolojik olarak da çok yıprandım. Çok zor durumdayım. Lütfen bana akıl verin” diyen "Hazan" rumuzlu okuyucumuz, kısa yazınızda annenizin yaşını, sağlık durumunu, bulunduğunuz aile ortamını vb. belirtmediğiniz ve bunlar sorunu tanımlamada önemli veriler olduğu için genel bir bilgi paylaşımında bulunalım...

Feridun Ağabey, geçen hafta bayramın birinci günü Ankara’dan Mersin’e giderken Şereflikoçhisar mevkiinde arkadan çarpan araç sebebiyle hayatlarını kaybeden, Rumeysa kızımız ile eşi İbrahim Deniz Köktaş’ın vefat haberiyle yüreğimiz yandı. İki yaşındaki kızları çok şükür hayatta... Onlara arkadan çarpan araç sürücüsü tamamen kusurlu ve ölüme sebebiyet verdiği hâlde serbest bırakılmıştı. Yakınları cenaze defin işini tamamladıktan sonra çarşamba ve perşembe günü yazılı ve görsel basını haberdar ettik. Çok büyük tepki gelince teşekkür ediyoruz, Aksaray Başsavcılığı perşembe günü hemen itiraz etti ve serbest kalan sürücü perşembe akşamüzeri tutuklandı. Ailenin ilk gün serbest bırakılma kararına zaten itiraz edecek ne vakitleri ne de mecalleri vardı. Biz komşular ilgilendik konuyu basına taşıdık. İmkân sahibi komşuları olmayanların hâli nice oluyor bu yorumu okuyucularımıza bırakıyorum...

Bayramdan önce liselere giriş sınavı sonuçları açıklandı... Sınavda sorulan soruların yüzde 60'ı cevaplanamadı. Öğrenciler başarılı değil. En başarılı 3 il Muğla, Tunceli ve Giresun oldu. Mahrumiyet bölgelerinde yaşayan öğrenciler daha iyi dereceler aldı. MEB tarafından uygulanan "ortalama ile sınıf geçme" başarıyı çok düşürdü. Atölye (meslek) dersi 90-100 olan bir öğrenci 4-8 dersten başarısız olsa bile sınıfı geçiyor. Ne desek boş… Evrensel yaşayış standartlarında 200 ülke arasında 90. sıradayız. Esasında Türkiye ilk 10 arasında olabilecek niteliklere sahip. Değerli topraklarımız var. Zeki insanlarımız var. Her türlü altyapımız var… Ama daha yeni yeni kendi otomobilimizi, kendi gemimizi, kendi savunma sistemimizi vb. kendimiz yapmaya başladık. Yoksa yıllar yılı onlarca şirket yabancılara ait ve kârı onlar alıp götürüyor. Uluslararası birçok otomobil firmalarının ülkemizde fabrikaları var. Bunlar otomobil, kamyon, otobüs yapıyor. Bu tesisler bir yıl çalışıyor. Elde ettikleri kârı kendi ülkelerine götürüyorlar. Bize işçilik, hizmetçilik yaptırıyorlar. Verilere göre 500 büyük şirketimizin 400'ü yabancıların kontrolünde. Kârlar hep dışarı gittiği için ekonomi genleşemiyor. Devletin yeni yeni millî üretime geçmesi umutlarımızı artırıyor… Çünkü bu alanlarda da yerli ve millî olamadığımız sürece eğitimi 1 numara da yapsak, dünyanın birincisi de olsak yine varlıklı olamazdık… Bu konu uzun… Bu konuda gereken öz eleştirilerimizi de yapıp ama yerli ve millî hamlelerimizi destekleyip kırmadan dökmeden, yıkmadan birlik ve beraberliğimizi bozmadan kendimizi yenilemeye ve geliştirmeye devam etmeliyiz.

Trabzon'un Moloz mevkiindeki kale içinin iki yanında akan dereler vardı. Bu dereler zamanla insanların şehre göç etmesiyle beraber dolmuş. Evler yapılmış. Düşünün derenin üzeri betonla kaplanmış. Burası nemli rutubetli bir yerdir. Dere içindeki bu evlerin duvarlarından su akıyor, nem o biçim… Zamanla bu derenin adı değişti.