Halime Gürbüz

Ev halkında genel eğilim; 'Ben yedim Allah arttırsın, sofrayı kuran kaldırsın' yönünde olduğundan, bulaşıklarla kalakalıyorsun sofrada! Acı ve sancılı bir durum, hele de akşam yemeği sonrası mayışıklığında.

'Saf acı'dır babanın ölmesi!.. Kalbin üzerine inen yumruğun acısıdır... İçini, sızlayan açık yaralar kaplar. Mezar topraklarına dikilen çiçeklerle boy atar babası ölen çocuklar. Özlemlerden yarım kalan umutlardan kırık kanatlarından oyuncaklar yapar oynarlar...

Kırk yılın başı ecnebi memleketinde gezmeye çıkalım dedik, tornado çıktı!

Erkekler, arabalarına eşlerinden daha fazla sempati duyarlar çünkü; Arabalar dırdır etmez!.. Arabalar, kullanım kılavuzuyla birlikte gelir.

insan bazen çocukluğunu özlüyor... Gözünü açar açmaz umut solumayı, hayatın içinde bir şeylere heyecanla, coşkuyla, hiçbir şeye aldırmaksızın kendini kaptırmayı özlüyor mesela. Katıla katıla gülmeyi, elini duvara sürterek yürümeyi...

Kadın, kitap gibidir. İkisinde de iyisi büyüler... Ama doğru seçilmezse kişiyi yanlış yönlendirir. İkisinin de kokusu sevilir...

Marta kasabanın ucunda yalnız yaşardı. Çevresinde aksiliğiyle tanınırdı. Bir gece şerifin küçük kızı, verandada oturan Marta'ya seslendi "Bayan, siz neden hiç bahçeye çıkmıyorsunuz? Yanıma gelsenize" Marta, sevgi yumağı çocuğu tersleyerek ak saçlı bir ihtiyar olduğunu ve yürüyemediğini söyledi.

Daha büyük mutlulukların hevesiyle ihmal edilen bir sürü küçük mutluluk var. Evet küçükler, sıradanlar ama anlık da olsa hayattan keyif almamıza imkan tanıyorlar...

Deli diyen de oldu, fazla zekâ kafatasına zarar diyen de, bu asabiyetle hayata nasıl keyifle bakabildiğimi merak edenler de... Domates fideleri arasında 'ayrık otu' tadında biriyim kabul. Ama... Benim okurlarım da öyle!..

'Tüm yurdu etki altına alan Sibirya soğuklarıyla beraber kar topu savaşları da hız kazandı' dedi tarih uzmanı Fidayda Fiitarih. Ve devam etti; "Efem, ilk Kartopu Savaşı, kutuplarda kız meselesi yüzünden birbirine giren iki Eskimo klanı arasında yaşanmıştır.

İstanbul'a kar yağdı! Bir patırtı, bir hengama ki görmeyin. "Sanki meteor yağıyor, ne İstanbul'muş arkadaş" demeyin. Hor görmeyin garibi, buralara nadiren uğruyor, iki gram yağınca 'kar tatili' oluyor ya hani... Büyük küçük hepimiz bekliyorduk, istiyorduk, dua ediyorduk... "Yarabbi, pamuktan yorgan bekleyen damlara, camdan semayı gözleyen yavrulara, işten güçten bitkin düşen kullarına, şu yedi tepeli İstanbul'a, top top kar yağdır yarabbiii..."

Halkın nabzı duvarlardan tutulabilir... Duvar yazılarının telifi, şöhreti, bir maddi getirisi olmadığından duvar yazarı yüreklidir, samimidir. Seksen öncesi politik davaların tahtası olan duvarlar, artık aşk meşk davalarına ev sahipliği yapıyor...

Halı sahada futbol oynamak da, spor salonunda ter atmak da spor. Ama sportmenler arasında minik nüanslar var;

Maalesef bu kış da plastik çizmeler bayanlar arasında pek moda. Hani balıkçıların, avcıların giydiklerinden; dize kadar plastik. Çöpçüde var... belediye işçisinde var... köylüde ise yıllar yılı var...

Kimi kadınlar vardır ki, tatlı bir rüyaya çevirirler hayatınızı. İçinde çeşit çeşit hayaller dolu bir sırt çantasıyla çalarlar kapınızı.

Erkenden uyanmış, terliklerini sürüye sürüye camdan hava ve yol durumuna bakmış, "Kapatamadık zamanında şuradan bir iki dönüm arsa" diye hayıflanmış, çayı ateşe koymuştur. Kahvaltı, gazeteler, ajans... Canı sıkılır emekli amcaların. Kolay değil...

Ohh be... Gece yarısı çoktan geçti, el ayak çekildi, trafik sustu, herkes uyudu, kafa dinlemeli, sokaklar sessiz, şehir sessiz... Biraz da romantik takılalım. Yaz kızım. Öhöm... Gecenin şefkatli perdesi usulca çekilirken, tıpkı huzurlu bir liman..."miyaoovvv"... Evet, huzurlu bir liman gibi... "miyovvv, mavv, miyooouv." Ne oluyor yahu?.. Hıhım... Bir fırt çay... Yaz kızım; Gece, sığınılan sessiz bir limandır yalnızlaraaa... Aaa?.. "miyaow, mav, hav hav, tan, tangır! güm!"

Şu soğuk kış günlerinde şapır şupur yediğimiz C vitamini deposu portakalı soymak görsel bir şölen olduğundan artık festivali de düzenleniyor.

Bugün İki bin on iki'nin ikinci günü... Bu yıl iyice eğlenin, kendinize gerçekten vakit ayırın, çakraları makraları boş verin doğaya açılın, karların üzerinde yuvarlanın, kardan adamın burnunu yiyin...

Halime Gürbüz