Mehmet Oruç

"Şa'bân ayının on beşinci gecesi, rahmet-i ilâhi dünyayı kaplar, herkes affolur. Ancak haksız yere Müslümanlara düşmanlık besleyen ve Allahü teâlâya ortak koşan mağfiret olunmaz..."

Nehrân bin Meymûn'un akıllı, ilim sahibi bir kölesi vardı. Eskinin köleleri, hizmetçileri bile ilim sahibi kimselerdi.

İnsanların çoğunun başına ne gelmiş ise, hep öfke sebebiyle gelmiştir. Bir anlık öfke, insanın dünya ve âhiretini karartmaya yetmiştir.

Şu altı özelliğin, cahilliğin alâmeti olduğu, câhillerin bu alâmetler ile belli olacağı bildirilmiştir:

Abdullah bin Mübarek'e şöyle denildi: "Güzel ahlâkı bizlere özetle söyle!" Cevap olarak şöyle buyurdu: "Öfkeyi terk etmektir."

İmam-ı Mücahid, İblis'in şunları söylediğini rivayet eder: Âdemoğulları beni üç haslette yormamış ve hiçbir zaman da yormayacaklardır:

Batılılaşma, Tanzimat devri aydınlarınca "Batının sadece kültür örf ve âdetlerini almak ve Batılı gibi yaşamak" şeklinde benimsendi ve yozlaştırıldı...

Hasan Basrî hazretleri buyurdu ki: Ey Âdemoğlu! Hiddetle yerinden sıçradığın zaman, cehenneme düşecek şekilde oturmandan korkulur! Hazreti Zülkarneyn, meleklerden birine rastladı ve meleğe 'İman ve yakîn bakımından ilerlemeye vesile olan bir ilmi bana öğret!' diye dilekte bulundu.

İslâmiyet, bütün fen kollarında, ilim ve ahlâk üzerinde, her çeşit çalışmayı, yeniliği önemle emretmektedir. Bunlara çalışmak, farz-ı kifâyedir!..

İbni Mes'ud hazretleri rivayet eder: Hazreti Peygamber buyurdu ki: 'Siz aranızda kimi pehlivan kabul edersiniz?' Biz cevap olarak dedik ki: 'Sırtı yere gelmeyen kimseyi pehlivan olarak kabul ediyoruz.' Efendimiz, 'O pehlivan değildir. Ancak öfkelendiği anda nefsine hâkim olan bir kimse pehlivandır' buyurdu."

İslam büyükleri hep öfkeden sakınmayı, öfkeli iken karar vermemeyi öğütlemişlerdir.

Mu'âz bin Cebel hazretleri rivayet etmiştir: Peygamber efendimiz, İblis'e sordu: "Ey İblîs! Cenab-ı Haktan neler taleb ettin?" İblis şöyle cevap verdi: "On şey taleb ettim, kabul etti:

Halife Abdül-Melik bin Mervan, bir gün bir valiye; "Herkes kendinin aybını bilir, kişinin ayıplarından bir şey kendisine gizli kalamaz.

İmam-ı Şarani hazretleri buyurdu ki: Hasedin ne kadar kötü olduğunu şu hadîs-i şerif göstermektedir: Meâlen şöyle buyurulmuştur: "Hakikaten hased, ateşin kuru ot ve ağaçları yediği gibi, kulun hasenatını yer!" Kulun hasenatı tükenince şüphesiz onun şerefi de gider. Zira bu halde o, ya seyyiât sahibidir, yahut da hasenât ve seyyiâtsız bir durumdadır. Bilinen bir husustur ki şeref, fazilet ve ta'zim, ancak insanları iyi amel ve güzel ahlâkta geride bırakan kimse içindir.

İnsanın sevmediği kimselere karşı tavrı üç şekilde olur:

Duşun altına girip, ağzına, burnuna su verip baştan aşağı bütün vücudunu yıkaması ile gusül abdesti almış olur. Denize dalıp ağzını, burnunu yıkayan da gusletmiş olur. Sünnet üzere gusleden daha çok sevap alır...

Hasedden kurtulmak için, hased bize değil biz hasede hükmetmeliyiz. Bunun için hasedin istediği her söz ve fiilin zıddını yapmaya nefsimizi zorlamalıyız.

Hased eden İblis'i (Şeytan'ı) sevindirmiş olur. Çünkü İblis, Müslüman kardeşinin ilimde, takvâda malda, üstünlüğünü gördüğünde bunu hased etmeyip bu halinden dolayı memnun olup sevinirse onun iyiliklerine, sevaplarına ortak olacağını bilir;

Namaz kılan ve kılmayan herkes, bir namaz vaktini cünüb geçirirse, çok acı azâb görecektir. Hadis-i şerifte, "Resim, köpek ve cünüb kimse bulunan eve rahmet melekleri girmez" buyuruldu...

İmam-ı Gazali hazretleri hasedin dünyadaki zararlarını şöyle bildirir: