Mehmet Oruç

Fudayl bin Iyâd hazretleri buyurdu ki: "İlim tahsili iyi bir niyet ve temiz bir gaye ile olursa, bundan daha yüksek bir amel olamaz.

Abdülkuddüs hazretleri buyurdu ki: "İlim öğrenmek, ibadet yapmak içindir. Kıyamet günü, işten sorulacak, çok ilim öğrendin mi diye sorulmayacaktır.

Fıkhı öğrenmek her Müslümana farz-ı ayndır. Fıkıh âliminin Müslümanlara sağladığı faydanın sevabı, cihad sevabından çoktur. Bunlar, ancak fıkıh kitaplarından öğrenilir. Hadis-i şerifte, "Fıkhı bilmeden ibadet eden, gece karanlıkta bina yapıp, gündüz yıkana benzer" buyuruldu.

Ahir zamanda, her işin mefaat üzerine kurulu olacağı, Allah rızası için olan işlerin çok az olacağı bildirilmiştir. Bunda da âlimlerin rolü büyük olacaktır. Bir hadis-i şerifte, "Öyle zamanlar gelecek ki, o vakit insanların ibadet edenleri cahil, âlimleri de fâsık olacaktır." buyurulmuştur.

Yanlış, kasıtlı yönlendirmelerle, halk fıkıhtan soğutuldu, fıkıh neredeyse unutuldu. Sadece okuma yazması olan adam bile, "Dediğine baktım mealde göremedim, bana Kur'andan yerini göster" diyor. Çokları da, bu meal okuma ve dağıtma işini dine hizmet olarak görüyor.

İslamiyetin temeli üçtür: 1- İlim, 2- Amel 3- İhlas.

İslamiyete uyan ihlas sahibi âlim, etrafına ziya saçan ışık kaynağı gibidir. Hasan Basrî hazretleri buyuruyor ki : "Âlimler asırların, devirlerin ışıklarıdır. Her âlim, zamanının insanlarını adınlatan bir kandildir. Âlimler olmasa, insanlar karanlıkta kalır ve insanlığını kaybederler".

Bir müslümanın her işini ihlasla, Allah rızası için yapması kolay değildir. Bunun için ihlasla amel çok kıymetlidir. İnsanın işine dünyalık menfaatin karışması çok kolaydır.

Allahü tealanın indinde en kıymetli amel, sevdiklerini sırf Allah rızası için sevmek, düşmanlık ettiklerine de sırf Allah rızası için düşmanlık etmektir.

Avf bin Abdullah hazretleri anlatır: Hayır sahibi sâlih insanlar, birbirlerine yazdıkları nasîhat mektuplarında şu üç şeyi yazarlardı:

Evliyânın büyüklerinden Şakik bin İbrâhim hazretlerine sordular: "Bir kimsenin sâlih müslüman olup olmadığı nasıl anlaşılır?"

Son devir din âlimlerinden Şeyhülislâm Mustafa Sabri Efendi, "Mes'eletü Tercümeti'l-Kur'an" adlı eserinde, Kur'an tercümesi, meali modasının arkasında, gizli ve sinsi emeller ve dinimizi içten yıkma plânları bulunduğunu bildirmektedir

Kur'an-ı kerimi anlamak için, onun açıklaması olan hadis-i şeriflere ihtiyaç vardır. Hadis-i şerifleri de anlamak için âlimlere ihtiyaç vardır. 14 asırdır din bize bu yol ile geldi. Farklı yol tutan, yolda kalır; kurda kuşa yem olur.

Allah adamları ibâdetlerini Allah rızâsı için yapmaya özen gösterirlerdi. Çünkü, ihlâsla, Allah rızâsı için yapılmıyan ibâdetlerin âhırette faydası olmaz.

Süleyman bin Ceza' hazretleri buyurulur ki: "Bütün ibadetlerin kabul olmaları için, önce insanın Ehl-i sünnet itikadında olması ve ibadetlerinin sahih olmaları, sonra, ihlas ile yapılmaları ve insanın üzerinde kul hakkı bulunmaması şarttır.

Hazreti Hasan, hilm (yumuşaklık), rıza, sabır ve kerem (cömertlik) sahibiydi. İki defa her şeyini Allah rızası için dağıttı.

İmam-ı Gazali hazretleri buyuruyor ki: "Aklı dinlemeyen, en çok ona isyan eden şehvettir. İnsanların, başkalarının ayıplamaları gibi sebeplerle bu şehvetten kaçınmaları faydalı ise de, büyük sevap alamazlar. Fakat günah işlemek için bütün imkanlara sahipken, ortada hiçbir korku yok iken, sırf Allah rızası için, Allah'tan korktuğu için şehvetine esir olmazsa, ona mani olursa, en büyük fazilete kavuşur. Bu derece sıddıklar, şehidler makamıdır." İsrailoğullarından bir kimse vardı. Kötülüklerin içinde gezer ve hiçbir günahı işlemekten çekinmezdi.

İmam-ı Rabbani hazretleri buyurdu ki: "Sonsuz kurtuluşa kavuşabilmek için, üç şey, muhakkak lazımdır: İlim, amel, ihlas. İlim de, iki kısımdır: Birisi yapılacak şeyleri öğrenmektir ki, bunları öğreten ilme (Fıkıh ilmi) denir. İkincisi, itikat edilecek, kalb ile inanılacak şeylerin bilgisidir ki, bunları bildiren ilme (İlim-i kelam) denir. İlim-i kelamda Ehl-i sünnet vel cemaat âlimlerinin, Kur'an-ı kerimden ve hadisi şeriflerden anladığı bilgiler vardır. Cehennemden kurtulan, yalnız bu âlimlerdir.

Evliyanın büyüklerinden Seyyid Emir Gilal hazretleri, ölüm hastalığında, talebelerine şöyle vasiyet etti:

"Biz Allahın kullarıyız!" dediler. Fakat kul gibi yaşamadılar. "Allah bizim rızkımıza kefildir" dediler. Fakat dünyalıktan başka hiçbir şeyle tatmin olmadılar. "Bizler mutlaka öleceğiz!" dediler. Fakat hiç ölmeyecek insanlar gibi yaşadılar.