Muammer Erkul

Develer hakkında neler biliyorsunuz? Ben de hiçbir şey bilmiyordum. Ama şimdi bu yazıyı yazarken; ayağımın altında bir hatıra keçe, hemen şu kenarda bir turuncu poşu ve salon kapısının ağzında da bir kıl heybe var...

Nazânıma mektuplar-5 Özür dilemek de, affetmek de büyük birer erdemdir...

Tuhaf bir uğraştır; öteki beriki durmadan konuşur, düzeltir, kurtarırken, sen oturup yazarsın... Peteklerin dolduysa, sağılmak istersin... Balın acıdır ya da tatlı... Önemli olan hangi çiçekten polen topladığın değil, yazdığının zehir mi yoksa bal mı olduğudur...

Nazânıma mektuplar-4 Aptal sarışın, derler. Kime derler bunu?.. Güzel olan ama kafasızlığı yüzünden; kökünden, dalından koparılıp yemek masalarının ortasına konulmuş çiçeklere benzeyen zavallı kadınlara derler... Aptal da sıfattır, sarışınlık da; yani ikisi de bir insanı tanımlar.

Sen kendini; cephe gerisine kurulmuş olan sıhhiye çadırında, ranzasında, sargılar içinde yatarken kaçıp, yeniden vuruşmak için siperlere koşan bir asker mi sanıyorsun?..

Gönlüne sağlık; yazdıklarını okudum... Beni düşünerek; çok hoşa gitmesi mümkün, övgü dolu satırlar yazmışsın ve hatta bunları yayınlamışsın...

Tarihsiz... Bildiğim bu kadardı... Zaten bunları sana, günün birinde başkasından duyma, diye anlatmıştım. Sakın bu konuyu tekrar sorma... İlgilenmediğim şeyler anlatıp, onlar hakkında beni hesaba çekmeye çalışıp, sonra cevaplarımdan dolayı küsüp, kendinin de benim de günlerimi zehir etme. Çünkü bunlar kafamda kaldıkça diyorum ki kendime: Bütün nazı bana!..

Kırmızı süveterli ve beyaz sakallı o adamın başlattığı TEMA hareketi hayal kurmayı öğretti pek çoğumuza.

Bu yılın ilk yazısında elimde birikmiş ve bu güne kadar bahsedemediğim kitaplardan söz edeyim istedim.

Eskiden "tekzip" derlerdi. Bugün "düzeltme" deniyor. Belki de gelecekte kısaca "düzelt" diyecekler... Şimdi size bir "düzelt" yazısı okutacağım!

Şehrin işgalden kurtuluşu ise 1922 yılındadır. Yokluk yıllarıdır. Hatıra olarak, uzun ve beyaz bir mermer sütunlu çeşme yapılmıştır. Bugün de kullanılmaktadır. Üzerinde ise "Balıkesir, Kurtuluş Çeşmesi, 6 Eylül" yazmaktadır...

(Türkiye Çocuk Dergisi'nin Aralık 2007 sayısındaki "Seyyah-ı fakir Muammer Çelebi" sayfalarından.)

Medeniyetimizin Sessiz Tanıkları: Şahane bir kitap!.. Benim gibi, mezarlıklar içinde ve özellikle Eyüp Sultan Kabristanında dolaşırken kendinden geçenler için hazırlanmış... Araştırmalar, şiirler, makaleler, hatıralar, ve bol bol mezar taşı resimleri...

Üçüncü sınıftayım... O sene çok borca girmiş, bir apartman dairesi almış ve apar topar taşınmışız. Bina ve mahalle komşularıyla henüz tanışıp kaynaşmamış olduğumuzdan, kimseler bizim, biz de bilmiyoruz kimin kim olduğunu...

Hoş geldin bayram. Serin bir gece daha düne gömerken kendini; Beni, dudağımdan öpüşü gibi kahvemin...

Tekrar tekrar söyledik ya; sözümü tutmuş adamcağız. Kurbanını saksıda kesmeye çalışmamış. Peki ne yapmış? Banyoda kesmeye çalışmış! Haydaaa!..

(İstenildiği kadar düzenlemeler yapılsın, bu iş öyle herkesin harcı değil... Özellikle de şehirlerde yaşayan dostların her sene kafasını kurcalar bu soru. Halbuki biz, her sene söyler söyler dururuz...)

Bayramlar bereketiyle gelir, müjdeleriyle gelir, sevinçleriyle gelir. Bu bayram da öyle olur inşallah... Çeşitli sebeplerden dolayı, tam bir yıl bekledi. Demek ki vakti şimdiymiş... Üç müjde kitaptan ilki olan "Aşk-ı Mevlâna" bu bayram arefesinde çıkıp geldi işte...

İçinde odun kömür değil de, sanki başka bi'şeyler yanardı o zamanlar sobaların, değil mi?.. Hani sanki sobalar; konuşurdu bizimle, söyleşirdi... Ninniler anlatır, masallar dinletir, bilmediğimiz sırları fısıldarlardı kulaklarımıza... Değil mi?..

Artık mektup yazan kalmadı. Bilgisayar klavyeleriyle yazmaktan; aramızda, eli kalem tutmayı unutanlar var... Evet ama, öyle mektuplar da var ki, yazılmış; ancak bu kadar olur!..