Muammer Erkul

Yolcusun!. Üç adam yol tarif etmiş sana... Elbette iyi insanlar, elbette seveceksin doğru sözü söyleyenleri, doğru adresi gösterenleri; ..parmaklarının hizasında "Sultan" ve işaret ettikleri istikamette "saray" olduğu için!..

Yazık! Her adımda bin çile çekiyorsun, ayak diriyorsun; boynun kanayacak, çenen çıkacak... Daha kötüsü; ipin kopacak!

Bekliyorduk seni... Özlemiştik. Gözlemiştik... Geldin. Hoş geldin; hoşluk, hoşnutluk getirdin...

Şükürler olsun; bir bayrama daha kavuştuk... Sevindik. Sevdiklerimizle, bizi sevenlerle buluştuk. Şimdi kucaklaşmak zamanı; güzel söylemek ve söylenen güzel sözleri dinlemek zamanı...

Bir bayram hediyesi ister misiniz? Okuyun o zaman!

Erzurum'dan çıktık... Kuzeye doğru 50 km. gidip; dağlar arasındaki sulak ve yeşil vadiye kurulmuş tarihi ilçe Tortum'a vardık...

Haritanızı açın. Üzerindeki Erzurum yazısına dokunun... Parmağınızın altında kalan bölgeden, üç kardeş su çıkar. Bunlardan birisi Karasu'dur. Fırat'a karışarak güneye döner. Suriye ile Irak'ı sular. Basra Körfezi'ne dökülür...

Arı Sineması açılıncaya kadar, pazar sokağındaki Yeni Sinema semtimizin tek sinemasıydı... Film çıkışlarında, yarım salon dolusu çocuk; sanki bendini yıkmış baraj suları gibi kapıdan dışarı uğrar... Derin ve içten "haaaayy" naralarıyla birbirlerine hücum eder... Saçlarını titrete titrete "artis pozu" yaparak sanki aynı filmi yeniden çevirir ve hatta neredeyse filmde anlatılan sahneleri yaşardı!..

Süklüm püklüm haçlı orduları; hayallerini İslam topraklarında terk etmiş olarak, kendi vatanlarına dönerken... Fikir komutanları, 250 yıl sonra yetişeceğini umdukları "şeytan ağacı"nın tohumlarını ekmeyi akıl ettiler... Okla avlayamadıkları güzel meyvenin; içine kurt girerse kendiliğinden düşebileceğini tahmin ettiler...

Denizde rüzgâr çıktı, kayıkçıya kızıyorsun! Halbuki aklın başka söylüyor, dilinse başka... Kayıkçının sadece kalbi kırılır böyle giderse; peki ya senin? Kayıkçının dağınık saçlarından sana ne; sana ne ellerinin nasırından, ayağının çamurundan, başının bitinden ve hatta pis kokusundan... Kayıkçı; kendi seyahatini yapmıyor ki, bu yolculuk senin... Kayıkçı senin için kürek çekiyor, fark etsene!

Her şeyin bir zamanı var; Tohumun bitme zamanı, bıyığın çıkma zamanı, leyleğin göçme zamanı... Ve zamanı var; şafağın bile sökmesinin...

Belki kimse fark etmedi. Farkına varansa söyleyip geçti... Lâkin, bir yazarın işi tarihe kayıt düşürmekse; biz de tarihe kaydedelim aşağıdaki satırları: Bir tırnağın uzayıp, ucundan kesile kesile tamamen yenilenmesi için 2 aydan daha fazla zaman gerekiyor!

Bizim öğrencilik yıllarımızda, mayıs ayının 27'nci gününe "Özgürlük ve Anayasa Bayramı" derlerdi. Bazen konuşulanları dinlerdik de neler anlatırlardı!.. Önceleri çoğumuz derslerden bir gün kaytarabildiğimiz için seviniyorduk, ama sonradan baktık ki; bu gün, bir felaketin süslü kılıfıdır, yani "bayram mayram" bahanesiyle milyonlarca vatan evladının gözü bağlanmaktadır... Uyandık! Ve olaylara şimdi baktığımız açıdan bakmaya başladık.

Cağaloğlu tarafından gelen caddeyi tramvay yolu keser. Karşı kaldırım Ayasofya'nın duvarı... Sağ köşemizde park var ve parkla aramızda iki penceresi olan, kiremit çatılı, küçük bir yapı... Bilmeyen, tabelasını okumayan geçer gider yanından... Girdik. Merdivenler bizi bir balkona indirdi. Burnumuzun hizasında tuğladan örülmüş kubbecikler. Bu tavan gözle sayılamayacak kadar çok mermer direğe bindirilmiş. Şu an zeminden on metre kadar yüksekteyiz. Taş merdiven sağa doğru iniyor. Basamakların toplamı 52 tane...

Gezgin olsanız... Esrarengiz hadiselerle dolu şehirlerden birine gitseniz... "Buradaki bazı insanlar evlerinden dışarı çıkmadan açlık ve susuzluğunu gideriyor" deseler, inanır mısınız? Bence inanmaz ve "görmek istiyorum" dersiniz... Kılavuzunuza ısrar eder ve o bölgedeki evlerden birinin kapısını çalıp "Hak misafiri geldi, kabul eder misiniz?" diye sorarsınız...

Artık su gelmiştir Amasya'ya. Akar gürül gürül... Ama ne fayda; çünkü ne Ferhat vardır artık, ne de Şirin... Gömerler ikisini yan yana... Şimdi, her mevsim, bu iki mezarda da birer gül biter, derler... İki mezarın arasında ise bir kara çalı; o günlerin hatırasına!..

Amasya elması, toyga çorbası, baklalı dolma, Hamamözü bastonu, Terziköy ve Gözlek Kaplıcaları, Yukarı Baraklı Şelalesi, Yedikuğular Kuş Cenneti, Borabay Gölü... Ahşap ve taş işçiliği... Osmanlı şehzadelerinin de burada talebe ve yönetici olarak yetiştirildiği dönemde; bu küçücük şehri bir üniversite kentine, kültür merkezine çeviren 40'a yakın medrese/yüksekokul... Antik çağdan kral mezarları...

Hüseyin Haki Efendi, İskender Bey ve Mehmet Usta kimlerdir, biliyor musunuz? Kendinizi suçlamayın, bunu neredeyse hiç kimse bilmez... Bu isimlerin bu güne kadar neden birer araba vapuruna konmadığını... Hiç olmazsa, bari arabalı vapur iskelelerine şöyle birer panonun neden asılmadığını da bilmez hiç kimse...

Dağlar çakal dolu iken... Ve sırtlan, ayı ve kurt dolu iken... Bir kuzuyu kurtarmak; Cihânı kurtarmaktır!

Balık, der ki solucana; seni sevdim! Hâlbuki kim bilir şunu; balık solucanı sevmiş görünse de, aslında balıkçı balığı sevmiştir! Balıkçı balığa çıkmış olmasa; balığın, solucanı sevmek nereden aklına gelecek?..