Muammer Erkul

Bir ölüm hastasına şeytanın su uzatması; Ona acıdığı için değildir!..

Rakı içmekten şişmiş maganda; önce masanın kenarına, sonra oturduğu sandalyenin arkalığına tutunarak ayağa kalkar... Göbeği bir yana, dizleri ayrı yanlara doğru kaykılmakta, diğer eli de boşlukta tutunacak başka bir şeyler aramaktadır...

Zihninin derininde... Gözünün kenarında... Göğsünün kıyısında; var mı küçücük bir yer?..

Her harf ateşten bir ilmek değilse kendin için ördüğün... Ve yakmıyorsa seni tenine yapışan kor gibi; ..serinlemez içenler, bardağındaki sudan!

Kırkar yarayla çizilmiş bedenlerini, kırkar yamalı mintanları içine tıkmış kırk yiğit, kırk gündür kılıç sallamaktaydı; gül bahçelerinde gülüşür gibi... Ama eğer biri, tek fiske indirseydi "aman" diyene; Kırk günlük yoldan öyle çekilirdi ki ipi; kesilirdi nefesi!

(Evlat doğurmuş bir anne gördünüz mü oralarda; yahut anneden doğmuş bir evlat?.. Söyleyin, bu yazımız kendileri içindir!..)

İdeali olan insanlar; kazanır veya kazanamaz, başarır veya başaramaz, ulaşır veya ulaşamaz... Fakat ideali olan insanlar; yola çıkanlardır, adım atanlardır. Cesareti olanlardır...

Fenerbahçe'yle uğraşmaktan çok ne hoşuna gider rakiplerinin? Kalp krizine en yakın taraftar ise Fener'lilerdir, çünkü şampiyonluk maçı yaparken aynı zamanda küme düşme ihtimali vardır bu takımın, o derece yani!

İnsanın boyunu... Asıl ölçen; ..yol'dur! * Belki bu yüzden yol gibi kendi üstüne sarılmıştır mezura... Ve yine yol gibi serilir insanın önüne...

Dikilmemek acıların önünde; dikilmek içindir, bir gün... Ama daha önce, kesilmek için! * Serilmek yere böyle sessiz sedasız; sınanmasıdır sabrının... Üstünde kuru sabun çizgileri ve bir makas; cenaze üstündeki bıçak gibi!

İnek, mahkûmdur üretmeye... Hatta "üretmeme" gibi bir lükse sahipse, o zaten "inek" değildir! * Süt üretmeye mecburdur bir ineğin metabolizması. Ne yese, bünyesine ne girse süt olur... Süt ise; şifa olur... Fakat onun vücudundan "çıkarsa" şifa olur, yani girerse boğazlara...

Sirkeci Garı'yla Yenicami, ve iskelelerle Büyük Postane çizgilerinin kesişme noktasında, herkesin bildiği halde bilmediği "gizli" bir mekân var... Birazdan Üsküdar'dan vapurla Eminönü'ne geçeceğim ve gönlümde yatan bu "Hazine Sandığını" size göstereceğim... Bu bölgeden günde milyonun üstünde insan geçer... Mümkün olsa, her geçeni tutup; "şu pencerenin arkasında ne olduğunu biliyor musun" diye soracağım!..

Bu zamana kadar kim bilir kaç yazıya konu olmuştur İstanbul? Varsın, bir yazı daha İstanbullu olsun! Olsun ki, biz de soralım: İstanbullu yazılar en çok hangi şehirde yazılmıştır?

Her sene rüzgâr eser, bulutlar koşuşur, yağmur çiselerdi. Bu defa öyle olmadı. Hava pırıl pırıldı. Anneler ve babalar renk renk elbiseler giymiş çocuklarıyla birlikte okul yolundaydılar.

1790-1869 yılları arasında yaşamış, doğu seyahatleriyle Müslümanları yakından tanımış Lamartine "Türkiye Tarihi" (Histoire de la Turquie) adlı eserinde, Sevgili Peygamberimizi anlatırken diyor ki: "Tarihte kim Muhammed ile karşılaştırılabilir?

(Yeni yazmaya başlayan bir dosta mektup) .......... Yazan kimse, okuyanının zihninde ister istemez "şekil" alıyor... Ve genellikle bu şekil, alçı gibi donuyor...

Size bir şey sormak istiyorum, demişti... Hayalleriniz mi çok, yoksa hayal kırıklıklarınız mı? Ben de sana bir şey sorayım, dedim... Denizdekiler mi çok, yoksa kaçırdığın balıklar mı?

(Reha bey benim dostumdur. Şimdi uzakta olsak bile hiçbir kandili sektirmez, bayram veya milli günlerde ilk onun mesajı gelir telefonlarımıza. Sabah baktım ki kendisine gelen bir postayı aktarmış bana ve diğer dostlarına.

Huzur zenginlik değil, şöhret değil, güzellik değil, sağlık değil... Huzur başka bir şey, demiştik ya dünkü yazımızda... Huzurlu olabilmek için yapılmış olan listeye devam edelim bu gün de:

Bir insan sağlıklı olabilir ama huzurlu olmayabilir... Yine bir insan zengin olabilir, başarılı olabilir, uzun, yakışıklı, bakımlı, güzel ve "artı değer" kabul edilen ne kadar özellik varsa hepsine sahip olabilir, ama huzurlu olmayabilir... Huzur başka şey...