Muammer Erkul

Uyukluyordun. Yanına geldi, ve eliyle üzerindeki çarşafı yokladı... Niyetini kestiremediğinden tedirgin oldun. Sakin olmanı söyledikten sonra üzerindeki örtünün bir kenarını kaldırdı.

Hiç düşündünüz mü; Acaba bir çocuğun üstü kaç kere örtülmüştür?.. Hiç düşündünüz mü, acaba; bir çocuk kaç kere öksürmüştür?..

Her lisan, milletinin dili gibidir. Belki bu yüzden "dil" de denir lisanlara...

Bugün tatil... Gülmeye hazır mısınız?..

Epey sene önce bir arkadaş anlatmıştı. Dedi ki: Biriyle sohbet ediyorduk. Lafın arasında Nasrettin Hoca'dan bir fıkra anlattı. Onu dinlerken içimden aynen şöyle geçiyordu:

Yüzünde içini gördüğün kişinin, sözü değil; Özü dökülüyor dudaklarından...

Az ilerimizde birileri yemek yiyordu. "Flülülüü, flülülüü, flülülüü" demeye başladı cep telefonu adamın. Telefon masadaydı, hem de önündeydi.

Şu sözü çok söylermiş dedem: "Etrafındaki kulaklar onu dinlemeye başladığı zaman... Tehlikeli olan, radyonun; Söyleyenin kendisi olduğunu sanmasıdır!.."

Bir yaşıma daha girdim önceki gün. Yüzelliüç müü, ikiyüzotuziki mi kaç oldum, ben de şaşırdım!..

Kapısı açıldı ahırın. İneklerin önce biri çıktı dışarı. Sonra da diğerleri...

Şu okuyamadığım kitaplara bayılıyorum!..

Bir avuç karpuz çekirdeği kalmışta, miras olarak. Ve bir vasiyet: "Yetiştir... Ye... Yedir... Öğret!.."

Karanlığın kalbine hançer saplandı...

Oyun parklarını, çocukların bazı kemiklerini kırmak, bir yerlerini koparmak için kuruyorlar sanki...

Sen, ağustos böceğimdin; Yıllardır içimde şarkılar söyleyen... Ve ben, her 'ağustos'u sen bilirdim... Seni bekler gibi gözlerdim 'ağustos'u, ve 'ağustos'u gözler gibi seni beklerdim...

Kahvenin önü gölgeydi. Asma sarılmış çardağı havada tutan direklerden birinin hemen yakınındaydım. Diğer yanımdaki kahverengi ahşap sandalyenin oturma yerinde "paşa çayı"m vardı, ve de burnumun dibindeki yaprakta yürümeye çalışan bir yeşil tırtıl...

Hayat tekdüze sürmez, dümdüz uzamaz...

İkimiz de,,, rüyadaydık... İkimiz de rüyalarımızda her ikimizi de görüyorduk. Ve her ikimiz de, rüyada olduğumuzu biliyorduk...

İçim sıcacıkken, üşürdü dışım... Adını,,, camların buğusuna yazardım; beklerken buğulu gözlerle, yollarını...

Bir memleket güç ile alınabilir, ama güç ile elde tutulamaz. Osmanlı kimsenin meşrebine, mezhebine bakmaz. İnsana insanca davranır. Yöre halkı seve seve İslâm'ı seçerler ki bu topraklarda kalıcıyız demektir.