Muammer Erkul

Pazar günü, hava hem sıcak hem de rüzgârlıydı...

oğumuzun farklı öcüleri var ve kendi öcülerimizden ödümüz kopuyor...

Birkaç kişiyle birlikte sohbet ediyordu dedem evin önünde... Saçağı tutan direğe çakılmış çivide bir ceket asılıydı. Koca kafalı tekir kedi bacağını kaldırmış karnını kaşıyordu. Oturuş şeklimi değiştirince cebimdeki misketlerden biri sanki kemiğime kadar battı...

Bulunmamışlar, bilinmemişler, söylenmemişler değildi ki bunlar...

Bir liste yap bana. Benim için,,, senin listeni...

Çok bıçak gördünüz.

İkisi de böcekti... Ama, kendisi karanlıklar içindeyken bile; ateş böceğinin yüzüne bakan arkadaşlarının yüzleri aydınlanıyor, içleri açılıyor, mutlu oluyorlar ve işler kolaylıkla halloluyordu... Diğer böceğin ise kim gelse yanına, onun 'ters'ini görüyordu...

Ne zaman suyu hortumdan bilsem yanıldım, ve ne zaman radyonun konuştuğunu sansan yanılacaksın!..

Yâre doğru yürüyenler, kavuşmayı umuyor...

Gününüz güllü olsun!..

En az 5 metre uzunluğundaydı yazı. Sarı zemin üstüne kırmızı ve siyah harflerle yazılmıştı. Dört köşesindeki iplerden direk ve ağaçlar arasına gerildiği için en uzaklardan bile görülebiliyordu.

Nerdesin?..

Siz de şaşırmaz mıydınız "kendini seven olmadığını" söyleyen birini duysaydınız?..

Ha "Falan bey" idi hikayemizin kahramanın adı, ha "Feşman hanım" ne fark eder... Varsayalım ki "Filan usta" idi...

Ve bir an... Çocuk yüzlü bir elma ile elma yanaklı bir çocuk görür biri birini...

Dönen kuşlar indi çoktan göçtükleri yuvalarına... Karıncalar deliklerini ve arılar peteklerini başladı doldurmaya. Mevsim, yaslandı yani bana doğru, hissediyorum.

Sonunda aşk, incecik bir kök salıverir içime; Sıcacııık, acır içim!...

Bugün, "AŞK MEKTEBİ" sizlerle buluşuyor... İlk imza gününü düzenliyoruz...

Sanıyorum ki, bazıları aldanıyor... Uzun yıllardan beri bu köşede her gün iyi şeyler okumaya alıştıkları için, aklıma hiç kötü fikirler gelmediğini sanıp, yanılıyor... Halbuki öyle değil!..

Biliyorsunuz belki, ama ben yine de hatırlatayım.