Osman Ünlü

"Allah, kullarına bir şey emretmemeli, herkesi kendi başına bırakıp, istedikleri gibi yiyip içmeli, gezip eğlenmeli. Merhamet ve iyilik böyle olur" gibi lâflar ahmakçadır!..

Muhammed Bâkî-billah hazretlerinin komşularından bir genç, içki içer ve her çeşit kötülüğü yapardı. Bunu bildiği, duyduğu hâlde, o gencin ıslâhı için tahammül gösterirdi...

İnsanları irşâd edecek, yetiştirecek kimsenin, hakiki bir rehberin, yol gösterenin eğitiminden geçmesi, nefsinin bütün kötülüklerinden sıyrılması gerekir.

Tevekkül için, hem kuvvetli îmân, hem de kuvvetli kalb lâzımdır. Böylece, kalbinde şüphe kalmaz. İtimât ve rahatlık tam olmadıkça, tevekkül tam olmaz...

İnsanların şekil ve ahlâkları başka başka olduğu gibi, akıl, tabîat ve ilimleri de, ayrı ayrıdır.

"Kırk gün içinde bir âlim meclisinde bulunmayan bir kimsenin kalbi kararır. Büyük günâh işlemeye başlar.

Allahü teâlâdan başka olarak özenilen her şey, mabut olur. Hak teâlâdan başkasına ibâdet etmekten kurtulmak için, O'ndan başka hiçbir şeye özenmemek lâzımdır.

Başkasının, kendinden üstün olan her şeyini kıskanan, yani ondaki üstünlüğün, yalnız kendinde olmasını isteyen insana, kıskanç denir. Bu hâl, en kötü huylardan biridir.

Nimet sahipleri büyük bilinir. Bunun için, her nimetin hakîkî sahibi olan Allahü teâlâya şükretmek, insanlık îcâbıdır, aklın lüzum gösterdiği bir vazife, bir borçtur.

Hazret-i Ömer buyurdu ki: "Yarın fakir, muhtaç kalırsam hiç üzülmem. Zengin olmayı da, hiç düşünmem. Çünkü hangisinin benim için hayırlı olacağını bilmem."

İkinci Mahmûd Hân zamânında, Rum isyânının baş plânlayıcısı Patrik Gregoryos, Rus Çarı Aleksandr'a bir mektup yazar. Mektup, gerçekten ibret vericidir!..

Bir insan, işlerini yaparken, İslâm dînine uyarsa, nefsi, taşkınlıktan kurtulup, sükûnete erer. Îmân edip sükûnete eren nefis, şehveti ve gadabı faydalı olarak çalıştırır...

Peygamber efendimiz Bennân-ı Hammâl'a rüyâsında buyurur ki: "Kim doyduktan sonra yemek yerse, Allahü teâlâ onun gönül gözünü kör eder."

Osmanlının son dönemlerinde işbaşına gelenler, medreselerden fen derslerini kaldırdı. Din adamları, fensiz, bilgisiz yetiştirilerek, İslâmiyeti içten yıkmaya başladılar.

İslâmiyet, ilme maldan daha çok kıymet vermiştir. Peygamber efendimiz, bu tutumu olanca gücü ile desteklemiş, Eshâbı da, bu yolda var kuvvetleri ile çalışmışlardır.

Âdem aleyhisselâmdan beri, Cennete gidecek iyi insanlar olduğu gibi, Cehenneme götüren kötülükleri yapan, fena kimseler de gelmiştir; kıyâmete kadar da gelecektir...

Fen adamları arasında dinsiz olanlar, İslâm âlimlerinin, Kur'ân-ı kerîmden çıkardıkları fenne bağlı bilgileri okuyup anlasalardı, hepsi seve seve Müslüman olurdu...

İnsanlığı felaketten kurtaran, Fâtımîler, Resûlîler gibi, îmânı ve ameli bozuk devletler değil; Emevîler, Tîmûr oğulları ve Osmanlılar gibi, Ehl-i sünnet olan milletler olmuştur.

Hadîs-i şerîfte buyuruldu? ki: "Bir kimse, kabristândan geçerken, onbir kerre İhlâs sûresi okuyup sevâbını meyyitlere hediye ederse, kendisine ölüler adedince sevâp verilir."

Ölümden önce olan her şeye dünya denir, ölümden sonra faydası olanlar, dünyadan sayılmaz. Dünya, âhiret için tarladır. Âhirete yaramayan dünyalıklar, zararlıdır.