Ragıp Karadayı

İstanbul’da sık sık görülen bir havaydı bu. Sisin ve güneşin mücadelesi her tarafta bariz bir şekilde belli oluyordu...

O sempatik Saadet Hemşire, aklımda ufak tefek, temiz, titiz, daima ciddî ve hürmetkâr biri olarak kalacaktı…

“Diyelim ki, ben zamane kızıyım, fakat o başka gezegenden mi gelmişti de niçin bu kadar farklıydık?” diye düşünüyordum!..

Saadet Hemşire, son noktayı koyarken yine de gülümsüyordu. Bu ne kadar yüksek medeni cesaretti ve hep huzur doluydu. 

Övündüğün güzelliğin, kıymet verdiğin bedenin çürüyüp topraklara karışacak, kurtlar, böcekler yiyip bitirecekler!..

İnsan "kul" olduğu değerler için yaşar. Sen neye veya "kime kulsan" ona göre hayatını şekillendirirsin!

"Aklıma danışıyorum... O ne diyorsa onu yapıyorum! Benim işim ölülerle değil dirilerle! Boşu boşuna sıkıntıya giremem!.."

"Bana eskisi gibi içten davranmıyorsun, kırgınlığın gözümden kaçmıyor! Olsun, yalvaracak değilim! Verdiğin kitabı okuyorum..."

İçimdeki karışıklık dışıma da yansıyordu. Diğer bir ifadeyle öyle kendi kendimi kolay ele veriyordum ki... 

Sebep olduğum için bu mesele her açıldığında ben de fena üzülüyorum, çok pişmanım lakin fayda etmiyor...

Annesi, feri sönmüş yaş dolu gözleriyle uzun uzun oğlunun gözlerinin içine bakıp zar zor duyulur bir sesle konuşmuş...

Saatler, hatta dakikalar su gibi akıp gitmiyordu burada, ben ise yatak mahkûmuydum, öyle çakılıp kalmıştım.

“Kimseyle alakadar olmaya vaktimiz yok, bizden bir şeyler beklemeyin!” deyip ailelerimize restimizi çekmiştik.

Hastane odasında kaç gündür akıbetimi bekliyorum. Bütün dünyam altüst oldu. Uykumun saatleri bile değişti.

"Kimseyle uğraştığım yok! Bilseydim bu kadar laf işiteceğimi hiç bırakır mıydım! İlk defa gördüm senin gibisini!.."

"Madem öyle kesin kararlısın, o zaman kitabımı ver! Sen rotanı çoktan çizmişsin!.."

“Bir musibet, bin nasihatten evladır...” ecdat sözü bu defa geçerli olacak mıydı? Bekleyip görecektik.

Bulunduğumuz katın hemşiresi kitap okuma merakımı sezmiş olacak ki bir gün uyandığımda bir kitap buldum baş ucumda.

"İhtiyar sayılacak yaşlara kadar yaşasam bile sen bende hep genç ve de yakışıklı olacaksın Tanju'm!.."

"Size zahmet, ilaç kutularının yanına koyacağım şu pembe kâğıdı ona verir misiniz? Zahmet olmazsa tabii, Çok memnun olurum."