Sadık Söztutan

Türkiye’de futbol topu dönmeye başladığı günden beri en kaotik dönemi yaşıyoruz.

Gazeteci ve şair dostumuz, eşiyle birlikte Beşiktaş’taki bayram alışverişini bitirdi. Hanımının kullandığı araçtan Dolmabahçe Sarayının karşısında indi. Gazeteye gitmek üzere bir taksiye el kaldırdı.

Denizcilik şirketinin genç genel müdür yardımcısı, eşinin telefondaki sesinden ürkmüştü. Her zamankinden farklı olarak, resmî ve soğuk bir tonla konuşuyordu karısı: - Kimin söylediğini sorma, seni dışarıda bir kadınla samimi bir şekilde görmüşler!

Ligin bitimine kalmış 8 hafta... Sezon boyu, öncesinde en uzun süre dinlendiğin maça çıkıyorsun. Ve önünde iki hafta ara var. Daha ne istiyorsun?

Haydarpaşa’da demiryollarında işçi olarak çalışan Karslı Kurbani amca, hanımı ve üç kızıyla Ümraniye Aşağı Dudullu’da oturuyordu. Karslı bir emekli öğretmenin altı daireli aile apartmanındaki tek yabancıydılar.

l Düşünün ki Fenerbahçe’nin şu kadrosu, ilk yarıda Pendikspor kalesine isabetli şut atamadı! Çünkü akışkan bir oyun, isabetli bir paslaşma yok. Union Saint Gilloise’yi Belçika’da 3-0 yenen takım bu muydu?

Öykümüzün başlangıcı Mayıs 1992’ye dayanıyor. Nazan, 20 yaşında, sağır ve dilsiz bir genç kızdı... Bugünün kibar deyişiyle “duyma ve konuşma engelli” bekâr bir kız.

Bir derbi 1 dakika 26 saniyede nasıl biter? Bu 1 dakika 26 saniye ne anlama geliyor?

Ocak 2024 gününün sabah saatleriydi. Önemli bir otelin şef yardımcısı olan Barış, Yenibosna metro durağının çıkışında kendisine tebessümle kitap uzatan genç adamı göğsünden itti.

Aboubakar yine yedek… Beşiktaş’ta kadro ve futbol istikrarı sürüyor! Yani aynı kadro ve yine aynı umutsuz futbol… 

2001 senesinin Şubat ayıydı. Sanırım 16 Şubat. Evet evet, 16 Şubat. Akşam saatleriydi.

Okan - Emre randevusunda iki taraf da açık oynayınca yılın en iyi maçlarından biri ortaya çıktı Ankara’da… Belki de en iyisi… Galatasaray her biri incelemeye değer hücum varyasyonlarıyla ilk yarıda farka gitti. 

Kadın, sağ topuğunu vuran ayakkabısının arkasına kâğıt mendil koydu, ayağını geçirdi, seke seke arabaya doğru yürümeye başladı.

Kâbus gibi bir maç… Bu sezon düşme hattında dolaşan Alanyaspor, Kadıköy’de canını dişine takmıştı. Fizikli savunma adamlarıyla kendilerini rakibin ve topun önüne atarak bıktırıcı bir direnç gösterdiler.

- Ben senaryoyu okuduktan sonra, bu filmde oynamasam diye biraz şey ettim abi, dedi. Genç şarkıcı, özel televizyonun genel müdürünün karşısında mahcuptu.

Genç kız uyuklayınca elindeki telefon metrobüsün zeminine düştü. Karşısında oturan delikanlı çevik bir hareketle telefonu yerden alarak kot pantolonuna sürdü, irkilerek uyanmış olan kıza tebessümle uzattı.

Vay be… Çoook uzun zamandır Beşiktaş’ı -ilk yarıda- bu kadar golden uzak görmemiştim. İnsan “Yeni hoca geldi, yeni dönem için kendimi göstereyim” der. Yok. Üç maçtır gol yok!

Sarıkamış köy düğünleri renkli âdetlerle doludur. İşin merkezinde “güveyi” yani damat var. Köy erkekleri ikiye ayrılır. Özellikle gençler, damadın “korumaları” olur.

“Budanmış” bir “derbiydi.” Onuachu, Pepe, Trezeguet, Abdülkadir Ömür, Umut Bozok, Bakasetas… Cedric Bakambu, Ziyech, Oliveira, İcardi… İki takımın on birinde oynayabilecek on bir futbolcu çeşitli sebeplerle yoktu. 

Zil çaldı. - Gülizar’dır, dedi evin hanımı. Akşama kadar bin kapıyı çalıyor. - Bakıyorum, dedi Feridun Bey. Kapıyı genişçe açtı. Karşısında kısa boylu erkek temizlik görevlisi, tevazu ile desteklenmiş bir tebessümle bakıyordu. Üstü başı sırılsıklamdı.