Ümit Aktan

İkinci yarının genelini doğru ve iyi oynadık. Oyundan düşenlerin yerine uçurtma gerekiyordu ve rakibin gardı da düşmüştü...

Şimdi ne olacak biliyor musunuz?.. Nasıl ki; Türkiye liginde canı yananlar hakemden şikâyetçi olduğunda TFF kafasını kuma gömüyorsa, Demirören şikâyetçi olduğunda da UEFA oralı bile olmayacak. Demek ki neymiş?. Etme bulma dünyası...

Konuşacaksın hocam... Bir camiayı, bir toplumu, ülkenin en kalabalık sivil örgütlerinden birini temsil ediyorsan konuşacaksın... Gerekirse göğsünü siper edeceksin ve konuşacaksın. Sadece yendiğinde değil, felaketlerde de en önde olacaksın...

G.Saray, 60 dakikalık görülen oyununu maçın tamamına yayabildiğini gösterdi

En çok merak edilen konu an itibarıyla Galatasaray’ın beklenmedik derecede coşkulu ve iştahlı oyunudur. Diğerlerinin de ‘üstüne koyma’ ihtimalini düşündüğümüzde bizi hayli çekişmeli bir lig bekliyor gibi. Bu da golsüz biten maçımızın olmamasından belli oluyor zaten... Tabii ki ligi ‘çomaklamazlarsa...’

Bu takımın 75 dakikadan sonrasını oynayamıyor olmasının çaresinin bulunması gerektiği dışında ben başka bir kusur bulamıyorum...

Yeni bir sezonu yönetici demeçleri ve teknik adam sitemleriyle başlattık. Yine şikâyetler gani, yine hakemlerden memnuniyetsizlik en acımasızından. Üstelik kimsenin susmaya ve kendi öz eleştirisini yapmaya niyeti yok…

Şurası açık bir gerçek ki; çok şey değişmiş Galatasaray’da... Bir futbol takımına dönüşmüşler. Merak edilen ‘et mi balık mı’ tam çözemedim ama artık bir ‘sebze’ olmadıkları ortada...

İçinde her türlü oyuncu bulunduran bir takıma dönüşen Galatasaray, onulmaz bir felakete doğru sürükleniyor. Sevenleri perişan ve umutsuz, sevmeyenleri ise çok eğleniyor mevcut durumuyla. Ve o yönetim ki; yeni hatalar yapmakta pek mahir...

Bu hafta kafamı kurcalayan bazı ‘tuhaf’ ve çoğu spor dünyasında bir yerlerle yamanacak düşünce gezintilerine çıkmak istiyorum. Ya bana dolu yağmur ve sel vurdu, ya da sıcaktan bunaldım ama şu lig başlayıncaya kadar hayalî ve ütopik gelişmelere tahammülüm kalmadı.

Galatasaray’ın en büyük ve gerçek sorunu; üretilen ‘negatif enerjinin’ boşalacak bir delik bulamaması ve balonun fazla gazdan patlayacak duruma gelmesidir. Hatta patlamasıdır. Her tarafı negatif enerjiyle donatılmış bir takımın acilen tedaviye ihtiyacı vardır..

"Şimdi beklenen istifalar, hoca değişikliği filan değil Galatasaray’a yapılacak genetik bir müdahaledir."

İnsan bir kere hata yapar ve biz buna hata deriz. Aynı hatayı ikinci kez ancak kaza eseri yapabilir ki ona da ‘kaza’ deriz. Ancak aynı hatayı üçüncü kez yapmanın tek bir karşılığı vardır; o da aptallık. Hatalarını yeni hatalarla değil, aynı hataları ısrarla yaparak ısrar eden takıma da ‘Galatasaray’ diyoruz...

İki sezondur Carole’ün kanadına bir çözüm bulunamadı. Bu konu Sneijder konusundan bile önemlidir, biline…

Hâlâ daha gelebilme ihtimali olanların sayısı, gidebilme ihtimali olanların sayısından fazla. UEFA’nın kılıcı tepesinde dururken takımlara pazardan erzak alır rahatlığında oyuncu öneren ve buna yer veren bizlerin de hiç düşünmeden sayfalar oluşturduğumuzu ve saatler doldurduğumuzu kabul etmemiz gerekiyor...

Bir kısım var ki; ‘hemen muhalefet ve her şeye muhalefet’ prensibiyle yaşar. Aykut Kocaman’a ve Aziz Yıldırım’a muhalif olabilirsiniz, Dursun Özbek’i istememek de hakkınız ama bir nefeslenip neler olacağını beklemeden muhalefet etmek biraz acımasızlık gibi geliyor bana...

Transfer haberlerinin içine gömüldük ve bizi gömenlerin masal gibi haberlerine medyun durumdayız. Biraz daha sabredersek fırtına geçer diyeceğim ama; bu alışveriş sezonu da Eylül’e kadar sürecek. Maçlara dalarsak hayali satışlardan ve alışlardan ancak kurtulabiliriz...

İnsanların neden bu oyuna bu kadar önem verdiklerini ve ihanet edenleri de neden bu kadar kolay dışladığına ‘transferler penceresinden’ bakacağım. Tabii ki yolu yalanlarla döşenmiş transfer haberlerinin yazılı ve görsel medyada neden bu kadar çok yeri bu kadar kolay işgal ettiğini de kurcalayarak...

Oscar Wilde der ki; “Günümüzde insanlar her şeyin fiyatını bilir ama değerini bilemez...” İnsan neden yağmuru sevdiğini söyler ama yağmur yağınca şemsiyesini açar, güneşi sevdiğini söyler ama güneş çıkınca gölgeye kaçar ve rüzgârı sevdiğini söyler ama rüzgâr çıkınca da penceresini örter. Arda’nın durumu bunlardan ibarettir...

Ligi bitirir bitirmez takım elbiseli adamların çekişmesi başladı; eşofmanlı ve kramponlu adamların değil. Rakibinin elde ettiğini küçümsemek üzerine bir ‘dil kullanma tekniği’ uygulanıyor. Bu da en çok kendilerine zarar veriyor…