Yavuz Bülent Bakiler

Başbakanımız Sayın Recep Tayyip Erdoğan, Azerbaycan Millet Meclisinde yaptığı tarihî konuşmanın bir yerinde, benim Azerbaycan Yüreğimde Bir Şahdamardır isimli şiirimi de okudu.

Mardin'in Bilge köyündeki dehşetli katliamdan sonra sanıkların ifadeleri, gazeteleri de kirletmeye başladı. Köyde şeyh olarak bilinen bir zırcahil adamın, müridlerine verdiği emir belli: "Gidip basacaksınız düğün evini. Adamların hepsini öldüreceksiniz! Tavuklarını bile yaşatmayacaksınız!"

Mardin'in Bilge köyünde, 44 kişi alçakça katledildi. Bu korkunç katliâmı dehşetle, vahşetle, gafletle ifade edemeyiz. Gafletin, dehşetin, vahşetin bin mislini, yüz bin mislini ifade eden yeni kelimeler bulmalı, bu katliâmı o kelimelerle lânetlemeliyiz.

Nihal Atsız, ciddi bir düşman topluluğu karşısında yaşadı. Necip Fazıl Kısakürek de, Mehmet Akif Ersoy da öyle yaşadılar. Şimdi tabii olarak soracaksınız: Bu düşmanlıklarda suçlular kimlerdi? Mesela CHP, Atsız'ın amansız düşmanlarındandı. Çünkü CHP kodamanları, 1950 yılına kadar şöyle bir safsata içindeydiler:

Mehmet Şahin Arslan isimli okuyucum bana soruyor: "Nihal Atsız hakkındaki yorumlarınızı çok merak ediyorum. Sizin yapacağınız açıklamalarla Atsız üzerindeki düşüncelerimi kesinleştireceğim. Beni aydınlatır mısınız?" diyor. Atsız'ı ilk önce, 1950 yılında, ORKUN dergisindeki yazılarıyla okumaya ve tanımaya başladım. Sivas'ta ortaokulun son sınıfındaydım. Fikri yapımın teşekkülünde, onun da çok büyük bir payı var.

Köy Enstitüleri üzerine bildiklerimi yazsam, bu sütun ebadında 40 sütun bile kâfi gelmez. Köy Enstitüleri gerici bir zihniyetle kurulmuşlardı.

Özdemir İnce, Hürriyet gazetesinin Marksist yazarlarından biri. Marksizme dayalı düşüncelerini eğmeden, bükmeden, saklamadan, korkmadan.. açıklayan bir kalem. Marksizm, bütün dünyada iflas etmesine, Sovyet Rusya gümbür gümbür yıkılıp gitmesine rağmen, Özdemir İnce, dâvâsına aşkla bağlı bir adam.

Yeni Türk Cumhuriyetlerine on defa gidip geldim. O kardeş cumhuriyetler üzerine, devlet televizyonumuzdan 66, Samanyolu Televizyonumuzdan da 35 program hazırlayarak sundum.

Bugün, Türkmenistan, Özbekistan, Kırgızistan, Tacikistan, Kazakistan olarak bilinen topraklar, dünkü büyük Türkistan'ın sınırları içindeydi.

Barak Obama'nın gelişi Azerbaycan'la Türkiye arasında yeni bir gerginlik doğurdu. Bir takım çevreler ve kişiler, ABD devlet başkanının baskısıyla, Ermenistan sınır kapısını açacağımızı ileri sürüyorlar.

İstanbul Şehir Tiyatroları'nda sahneye konulan bir oyun var: Kendi Gök Kubbemiz. Kendi Gök Kubbemiz, Yahya Kemal'in bütün şiirlerinin toplandığı kitabın güzel adı. Şair, Süleymaniyede Bayram Sabahı isimli o meşhur şiirine şöyle başlıyor:

Sivas'ta belediye başkanlığı seçimini BBP kazandı. Yeni başkanımız: Doğan Ürgüp. Eski belediye başkanımız ise AK Parti'li Sami Aydın idi. Doğan Ürgüp de, Sami Aydın da benim çok değerli dostlarım ve hemşehrilerim. Sami Aydın'ı, yaptığı güzel hizmetlerle, Sivas'a mührünü vuran başarılı bir idareci olarak biliyor ve alkışlıyorum.

Muhsin Yazıcıoğlu için cenaze merasimi Ankara'da yapıldı. İstanbul'dan Ankara'ya gidemedim. Merasim İstanbul'da yapılsaydı da o kalabalıklara katılamazdım. Yüreğim büyük acılara artık dayanamıyor.

Ergenekon dâvâsı dolayısıyla, bazı darbeci komutanların kayıt edilen telefon konuşmalarını ibretle okuyorum. Tek kelimeyle: Yavan! Yavan! Yavan! Veya dehşet verici bir gaflet, bir dalalet örneği. Mehmet Akif Ersoy'un meşhur beytini hatırlayacaksınız: "Tarihe, tekerrürden ibarettir diyorlar. Hiç ibret alınsaydı, tekerrür mü ederdi."

Bir gün, Muhsin Yazıcıoğlu arkasından iplik iplik gözyaşı dökeceğim hiç aklıma gelmedi.

Bazı kaynaklara göre yer yüzünde ikiyüz milyonuz. Nüfusumuzun ikiyüzelli milyon olduğunu iddia edenler de var.

Elazığ'da yayımlanan Bizim Külliye Kültür ve Sanat Dergisi 39. sayısıyla elimde. İçi - dışı pırıl pırıl bir dergi. Eski'den sanat ve edebiyat dergileri sadece İstanbul - Ankara gibi büyük şehirlerimizde yayımlanıyordu. Taşrada çıkan dergiler adeta bir hüznün, bir öksüzlüğün inleyişinden farksızdı. Şimdi, yurdumuzun hemen her şehrinde, güler yüzlü sanat ve edebiyat dergileri hazırlanıyor. Kat'iyyen abartmadan diyebilirim ki, Bizim Külliye dergisi, estetik güzelliğiyle de, zengin muhtevasıyla da İstanbul'un sanat ve edebiyat dergilerinden geride kalmayan bir dergi. Güzel, samimi, ciddi. zengin bir Elazığ aydınlığı.

Aleviler, Pir Sultan Abdal'ı, yedi büyük Alevi Şairi arasında sayıyorlar. Ah keşke gerçekten de öyle olsaydı. Türkiye daha huzurlu bir ülke olurdu.

Bu sütunda, Pir Sultan Abdal üzerine bir yazım çıktı. Özet olarak dedim ki: Pir Sultan Abdal, Alevî inancının dışına çıkmıştır. Bu iddiam üzerine, bazı Alevîler, âdeta küçük bir kıyamet kopardılar. Sövüp saymaya, beni Alevî düşmanı olarak suçlamaya başladılar.

Korkuyorum. Hem de çok korkuyorum. Korkumun sebebini açıkladığımda şaşıranlar, beni vehimle veya bilgisizlikle suçlayanlar olacaktır, biliyorum. Ama ben, korkumun sebebini, Doğu ve Batı dünyasının Şark Meselesini bilenler için yazıyorum: