Yetenekli Kalemler

​Cemiyet olarak tenkit edilebilecek hususiyetlerimizden birisi de lisanımıza hakkıyla sahip çıkmamaktır. Eğer bu hususta ciddi bir şuura erişmiş olsaydık, insanlık tarihinin en kadim dillerinden olan güzel Türkçemizi yere göğe sığdıramaz ve onun inkişafı (gelişip yükselmesi) için gayret ederdik.

Abdülaziz Beyin ‘Osmanlı Âdet Merasim ve Tabirleri’ isimli bir eseri var. Tarih Vakfı Yurt Yayınları arasında yayınlanan eserde erkek çocukların bir tüccar veya sanatkâr yanına verilerek bir mesleğe başlatılması öyle anlatılıyor ki konuya da üsluba da hayran kalıyor insan:

​Yavuz Sultan Selim Han Osmanlı sultanlarının dokuzuncusu, İslâm halifelerinin yetmiş dördüncüsüydü. Trabzon’da başlayan devlet idareciliğinde, pehlivan yapılı vücudu, devrin silâhlarını kullanmadaki mahareti, Müslümanlara hayranlık ve rahatlık, düşmanlara korku ve dehşet verirdi.

“Edebiyatımızın Türkçesi bozuldu” sözünü İlber Hoca’dan dinlediğimde içimdeki duygular depreşti. Günümüzdeki nice “edebî” eseri elinize aldığınızda çok sayıda ifade hatasına gramer hatasına şahit oluyorsunuz.

​“Geleceğin cahili okuma yazma değil de bilgiye nasıl erişeceğini bilmeyendir” diyor Alvin Toffler. Gerçekten biz değişiyoruz. Ulaşılamaz bilgilerin ulaşılabilir kolaylığa gelmesiyle, her şeyi bildiğimiz ancak düşünmediğimiz bir çağdayız. Aslında tam olarak şöyle; bilgiye ulaşırken nasıl düşünülürdü, onu unuttuk.

​Yeter ki bu konuda kendinize inanın. Başarılı olmayı hak ettiğinize inanın. Bilmelisiniz ki kim olursa olsun insanlar kendilerine değer verildiğini anlayınca mutlu olurlar ve size inanırlar.

​Hani derler ya itibardan tasarruf olmaz… Bu hakikat aslında Osmanlı Devleti'nin de önemli bir politikasıydı. Devletin azametini göstermesi bakımından saraylar ve yüksek kapılar ile binaların ihtişamlı olması sağlanmıştı.

Çocukluğumun geçtiği Yeldeğirmeni Mahallesinde belki üç yüz yıldan beri var olan mezar taşlarını akşamın alaca karanlığından itibaren yaşayan birer "canlı heykel" gibi hissederek içimiz ürperirdi… Gündüzleri oradan geçerken de o mezar taşlarının muhteşem görselliğini seyretmelere doyamazdık. Büyüdükçe anladık ki Yahya Kemal Beyatlı'nın söylediği gibi biz, ölümle birlikte öleni yok etmeyen mezar taşlarıyla, âdeta onlarla birlikte yaşayan bir kültüre sahiptik. Mezarlıklar servi ağaçlarıyla ve birbirinden ilginç muhteşem motifli mezar taşlarıyla manevi istirahat bahçeleri gibi dururdu…

​ Bir milletin varlığında tarih kadar kültürün de çok önemli bir yeri vardır. Kültür bugünü düne olduğu gibi yarınlara yani geleceğe de bağlayan en elzem en gerekli unsurlardan biridir.

​ÖĞRETİM DEĞİRMEN, EĞİTİM FIRINDIR. Yeni öğretim sistemi tartışılırken, neşeli dakikalar: 5D, bir vakitler, sınıfta kaynıyor, İsim, sıfat, zarfla yarını tanıyor. Atarlı çocuklar, her biri bir yerde, Merhaba, diyerek bize el sallıyor!

​Bu tür konularda verilen örneklere bir baktık mı? Genelde yapılan tanımlamalar, yöntemler nedense hep yabancı kaynaklardan yapılmaktadır.

Mevlana Celâleddin-i Rumi hazretlerinin nasihatlerinden bir mısradır: “Ya olduğun gibi görün ya göründüğün gibi ol!..”

​Her senenin başında neredeyse tüm ülkelerde coşkuyla yeni bir yılın gelişi kutlanır. Sayılı günler sonrada 2022 yılına merhaba demeye hazırlanıyoruz. Oysaki biz Müslüman ülkeleri bekleyen büyük tehlikeyi görmeden...

Bizim meselemiz çerçevelenmiş ve kurgulanmış, hazır-yapım bir hayatı istemek. Resim tarihinin ürettiği temsiller ile gerçeklerini birbirine karıştırdığımızdan beri, hayatı da bir tablo olarak algılamaya başladık.

Ahmet Fehim’in yazdığı, Beti isimli romandan alınmış bir bölümü, sizlerle paylaşmak istiyoruz. Birlikte düşünüp birlikte gülüp birlikte ağlamak ve her şeye rağmen birbirimizi sevmek için, “kem küm” tiyatro oyununa kulak verelim. Bakalım Ahmet Fehim neler yazmış. Kem küm tiyatro oyunundan bir bölüm.

İnsanın kendi varlığı üstünde düşünmesi çok eskilere uzanır. İnsan yeryüzündeki diğer canlıların hepsinden üstün birçok özelliklerle doludur. Ama insan onu var edenden başka kimsenin çözemediği ve çözmesinin mümkün olmadığı her biri ayrı bir dünya olan bir varlıktır.

​Bir senenin daha dolmasına sayılı günlerimiz kaldı. 2022 senesine girince bu yazımı okuyanların hayatından da geçen bir parça kopup gitmiş olacak… 2021 senesinden bu yana hayatta değişen ne oldu? Hayat biçimleri değişti, zaman değişti, istekler değişti, gelenek görenek örf anane töre ne varsa, ya bozulmaya başladı ya hayatına yenilikler katarak kendini tekrarladı...

​Kendi rahatı bozulmasın diye kontrolsüz bir şekilde çoğunun eline bilgisayarı, tableti, akıllı telefonu tutuşturan ebeveynler, evladını sanal âlemde dolaşan gerçek vampirlerin insafına terk ettiğini artık anlamalıdır.

"Z kuşağı" diye adlandırılan bugünkü genç nesle aslında “internet nesli” demek belki de daha yerinde olur.

Herkesin kendine sormaya cesaret edemediği o soruyu soranlara saygı ve hürmetlerimle soruma geliyorum. Konu: “Ne olacak bu gençlerin hâli?”