Yılmaz Öztuna

7 milyara erişen nüfusuna rağmen, dünya tarihinin en sakin dönemlerinden birini yaşıyoruz. Bundan 100 yıl önce mutlaka birkaç devlet savaş hâlindeydi.

Haftanın ağırlıklı konusu gene Kürt açılımı idi. Kürt asıllı Türklerin İmralı'ya bağımlı ve bağlantılı olan bir bölümü, konfederatif, üstelik Marksist imtiyazlar (ayrıcalıklar) talep ediyorlardı.

Her kıt'ada derinlemesine etkili olan Amerika, kendi kıt'asında çok da rahat değildir. Eskiden beri Latin Amerika devletlerinde oluşan ABD husumetiyle karşı karşıyadır.

Amerika'nın, Japonya'ya, 1945 öncesi gibi, dev askerî güç olması teklifi, büyük gelişmedir. ABD'nin 21. yüzyıl boyunca Pax Americana'yı sürdürmeye kararlı bulunduğunun açık delilidir. Pax Americana, Pax Ottomana ve Pax Britanica gibi (ya itaat et, ya itaatsizliğinin sonucuna katlan!) diye en kaba ve incitici şekilde tarif edilebilir. Bu pozisyonu asırlarca kullandığımız için biz Türklerin yadırgayacağımız bir kavram değildir.

Başbakan Sayın Tayyip Erdoğan 2011 bütçesinin kabulü oturumunda konuştu. Her söylediği ilgi çeken bir hitâbet üstâdıdır. Ama bu defaki nutku merakla bekleniyordu. Hem iç, hem dış mihraklarca... Söylevinde hem Türkiye devletinin çerçevesini, olurlarını ve olmazlarını çizdi, hem de önümüzdeki 12 yılda alacağımız mesafeyi anlattı. 3 defa Büyük Türkiye lafzını telaffuz etti.

BDP'nin Diyarbakır'da topladığı panelde ileri sürülen otonom (hattâ federe) devlet projesinin bir amacı da 6 ay sonraki büyük seçimleri etkilemektir. Zira Türkiye devletinin böyle bir projenin p harfini kabulüne imkân ve ihtimal bulunmadığını elbette biliyorlar.

Yahudi, İsrail'in kurulmasını yarım asır geciktirdiği için, Yunan, Atina kapılarına indiği için, Ermeni, Ermenistan projesini tarihe gömdüğü, Kürtleri koruduğu için, İngiliz, hılâfet politikası ile ter döktüğü için, Rus, Balkan ittifakını önlediği için Sultân Abdülhamîd'e düşmandı.

Dünkü yazımda Öcalan-PKK kafasına göre Büyük Kürdistan'ın nasıl kurulacağını anlatmıştım.

İkinci dil konusuna kadar bir takım uç talepleri gündeme taşımayı, Meclis'imizin 4. partisi olan Kürtçü partinin başardığını söyleyebilirim. Kürtçü dedim. Zira BDP'nin bugüne kadar Kürt konusu dışında koskoca Türkiye'nin en ufak bir meselesini gündeme getirdiğini hatırlamıyorum. Aynı zamanda Öcalan partisi de denebilir.

Dünya politikası üzerinde ilginç iddialar havalarda uçuşuyor... (Sakın aldanma, inanma, kanmayın) diyemiyorum, çünkü bir de bakıyorsunuz, bazı iddialar gerçekleşivermiş.

ABD vatandaşı oldukları halde daha çok Ermeni gibi davranan diaspora, her yıl Amerika ve Türkiye'nin gündemini küstahça işgal ediyor. İki devletin -Dünya dengesini sağlayan- ilişkilerini zora sokuyor. "Bu ne biçim stratejik ittifaktır?" diye düşünüyoruz.

Sol partilerin iç yapılarını bilmem. Gazetemizde bu konuyu iyi bilen meslektaşlarım, köşe yazılarında gerekli değerlendirmeleri yapıyorlar. Hayatımda bir sol partiye oy vermedim. Ancak Sol'un oy gücünün, toplam nüfusumuzun üçte biri (veya az fazlası) olduğunu hiç unutmaksızın yazılarımı yazdım.

Tarihçiler 1900 yılını, tarihin en bahtiyar dilimlerinden biri kabûl ederler. 1.5 milyar insan, hepsi mutlu değilse bile, huzur içinde idi. Dünya tarihinin en büyük felâketine 15 yıldan az kaldığını söyleseniz, size kahkaha ile gülerlerdi.

2011 bütçesinin Türkiye Büyük Millet Meclisi genel kurulunda müzakereye başlanması dolayısıyle, parti genel başkanları geleneksel konuşmalarını yaptılar.

Menûçehr Muttakî'nin azli, sürpriz oldu. Dünyaca ilgilenildi. Türk (Azerî) idi. Ankara büyükelçiliği yaptığı için, Türkiye'yi iyi tanıyordu. Burada çok dostu vardı. Epey uzayan dış işleri bakanlığında milletlerarası diplomaside adı çok geçiyordu.

İstanbul ve Ankara'da yumurtalı öğrenci gösterilerimizin 68 Kuşağı denen 40 yıl önceki dünya üniversiteliler ayaklanmalarına dönüşmesinden endişe edilmesin. Zira bu gösteriler, o yıllardaki boyutlara ulaşmaz.

Gençlik hareketlerinden bir ölçüde endişelenmemiz tabiidir. Ancak iktidarlar bu hareketlerin birtakım yasa dışı antidemokrat mihraklarca teşvik ve tahrik edildiğini araştırırlar. 1980'ler Türkiyesi'nde de böyle oldu.

Demokratik ve politik konularda, elbette tartışacağız. Konuşacağız yazacağız. Uygulamada, Avrupa Birliği norm, kriter, ölçüt, kural -ne derseniz deyin- düzenine uyacağız. Aziz Atatürk'ümüzün biz bize benzeriz mazeret ve direktifi, 1930'ların doğrusudur. 2010'ların doğrusu, çağdaş demokrasilerde ne ise bizde odur, ne değilse bizde de değildir. Kaçamak tecrübelerinin sonu sıkıntı ile biter, bize de yakışmaz.

Mevlevî-hâneler, Osmanlı Türk kültürünün en ağırlıklı eğitim kurumlarındandır. Şâirler, âlimler, hattatlar ve aralarında dehâ mertebesine ulaşan bazı bilgin ve san'atkârlarımız buralarda yetiştiler.

Pakistan ve Polonya başbakanları bir gün ara ile geldiler. Cumhurbaşkanı, TBMM başkanı, başbakanla dostça görüştüler. Pakistan, Türk cumhuriyetleri dışında bizim en samimi dostumuz olan devlettir.