Gecenin rengi: Hagi

Rahatlıkla kazanılacağı önceden öngörülen maça rağmen, Ali Sami Yen sıkı sıkıya doluydu. 21 bin küsür seyirci açıklandı... Ama 4 - 5 bini de kapı mafyasının kasasına çalıştı.  Aslında Adana; ligde bu kadar kötü grafik gösterecek kadar, kötü bir takım değildi. Çok vagonlu tren gibi uzayıp giden yenilgiler talihsiz bir sürecin sonunda geldi. Adana'nın seyrettiğim maçlarında iyi futbolları vardı. Ancak şanssızdılar... Öyle goller kaçırdılar ki, top kalçaya çarpıyor... Sırta çarpıyor... Direkten dönüyor... Ya da direği yalayıp, auta gidiyordu. İlk yenilgiler acı bir kaderdi. Sonradan alışkanlık yaptı... İyi futbolla lige giren Adana; G.Saray karşısında hiç olmazsa prestijini koruyacak bir oyun sergileyebilirdi. Ancak umut bitince, moral de bitmişti... Moral bitince herşey bitiyor. Adana; G.Saray'dan 4 yiyene kadar direnemedi bile... Ancak ikinci yarıda; sarı-kırmızılılar inanılmaz derecede durgun ve kötü bir futbol sergileyince, farkı kapatacak fırsatlar yakaladılar. G.Saray; F.Bahçe maçında kendisine büyük şans tanıyan averajını, tutup çöpe attı. Bir takım bu kadar gaflete düşer mi?  İlk yarıdaki rahat maçın en rahat adamı Hagi'ydi... Adana onu tedirgin etmeyince, 3 gün önceki jübile telaşına rağmen; sahada döktürdü. Koşarak, yırtınarak, mücadele ederek değil; onu Hagi yapan özelliklerini terlemeden sergileyerek maçın yıldızı oldu. Hagi marka, bir uzaktan "Şok Gol" klasiği... Hagi marka, bir frikik estetiği... Kornerde, Ümit'in duracağı noktayı uzaktan göstererek; adrese teslim vuruşla, mükemmel bir gol asistliği... Bu adam doktor... Bu adam profesör.. Bu adam ordinaryüs... Bu adam guru... Yani, strateji planlayıcı... Bu adam; Copperfield gibi futbol illüstrasyon sihirbazı... Sıradan bir maçı, sıradışı yapan adam...  Hagi'nin lezzetlendirdiği maçta, ununu eleyip eleğini asmış bir rakibin rahatlığındaki G.Saray; doğrusunu isterseniz, pek göz doldurmadı. Yalnızca yapması gerekeni ilk yarıda yaptı, farkı kaptı... O kadar!