İşte taraftar...

Maç öncesindeki tablo; Rize'den 5 yemiş bir takımın hiçbir göstergesini yansıtmıyordu. Seyirci; dolu, coşkulu ve heyecanlıydı. Öyle bir tezahürat yaptılar ki; lider olmuşlar da, sanki kutluyorlarmış gibiydiler. Taraftar futbolcuların hiç bir utanç ve eziklik duygusu yaşamaması için, renkli ve moralli bir atmosfer oluşturmanın çabasındaydı. Ancak ne var ki; Beşiktaş bu inceliğin farkında değilmiş gibi, umarsız ve tutarsız bir futbol içindeydi. Koca bir devre geçiyor; eli yüzü düzgün tek pozisyon bile oluşmuyordu. Beraberliğe gelmiş görüntüsü veren Adana; nice pozisyonlar bulurken, ve bunlardan birini gole de çevirirken, Beşiktaş dağınıktı... Geçen haftanın 5'lik şokunu üzerinden atmak isteyen seyirci; onca yoğun desteğinin sonrasında, gol yiyen taraf kendileri olunca, şaşırdılar... Ama daha da önemlisi; Altan'ın güzel golünü, tüm stad anında alkışladı. Gerçi bunda, kendi takımına karşı açık bir kinaye de vardı ama; gene de işin içinde Fair-Play kurgusu vardı. Seyircinin bu tutumunu beğendim.  Eğer seyirci hırçın, tahammülsüz ve hoşgörüsüz olsaydı, işin rengi değişirdi... İkinci yarıdaki Beşiktaş uyanışı da olmayabilirdi. Siyah-beyazlılar, derlenip toparlanmış ve hırslanmıştı... Adana'nın skoru korumak adına; kendi yarı sahasının da yarısına çekilmesi, Beşiktaş'ın ekmeğin yağ sürmüştü. Boş alanlar ve uzun kulvarlar bularak rakibe sorunsuz sokulan Beşiktaş; erken goller buldu. Ancak rahatlayan tabelayla birlikte rahatlayan Beşiktaş; 2-1'in sonrasında gene işi tavsatmaya başladı. Hababam futboluna dönüş yaptı. Adanaspor; Altan dışında parlayan ve zorlayan futbolcu olmamasının doğal sonucu olarak, kafa tutamadı. Beşiktaş; nerede ise beş dakikalık olumlu futbolunun erken meyve vermesiyle, haftayı kurtardı. Ama sorunları devam ediyor.