İsyanın sonu

G.Saray gibi bir kulüp, ödeme güçlüğü nedeniyle zaten zamanında veremediği paraları; kafasına göre bir planla dağıtma amacındaydı... Ama uzatılmış bu plan bile, yürütülemedi... Yönetim gene sözünde duramadı. Futbolcular Patrona Halil İsyanı alışkanlığında; yönetime gene kafa tutup kampa katılmadı. Yönetimin yanlışından, başka bir yanlışla intikam almaya kalktılar. Bir değil... İki değil... Üç değil... Bu kaçıncı? İsyanlar yalama oldu.  Daha önceki başkaldırı deneyimlerinde, sahaya yansıyan bir olumsuzluk gözlenmiyordu. Ama bu defa; G.Saray 2-0 geriye düşene kadar, rakip karşısında tek pozisyon dahi bulamadı. Arka arkaya yediği gollerden sonra; ilk defa canlandı ve oyuna ağırlığını koydu. Ancak hızlı ve istekli futbol, telaş ve panik arasında karakter değiştirirken, ataklar deli doluydu. Bu yüzden de yetmedi.  Kocaelispor daha ilk yarıda, sırasıyla Dobrowski, Serdar, Aleksandrov'la üç müthiş pozisyon yakalamıştı. Hadi sonuncusu direkte patladı, talihsizlikti diyelim. Ama önceki 2 pozisyon, tamamıyla laubalilikten, egoizmden ve beceriksizlikten kaçtı. İkinci yarıda da buna benzer görüntüler sergilendi... Kocaelisporlu futbolcular; daha uygun pozisyondaki arkadaşlarını görmede zaaf yaşadılar. Çoğu yerde kişisellikleri ön plana çıktı. Yoksa G.Saray'ın hali çok daha kötü olurdu. Kocaelispor G.Saray'ın hiç beklemediği şekilde diri çıktı. Bu yüzden G.Saray, maçın genelinde 2-0'dan sonraki bazı bölümler hariç; oyunun hiç bir anında maçın hakimi değildi. Körfez ekibi, yorulmak bilmeyen ataklarıyla, G.Saray'ı serseme çevirdi. Popescu belki de futbol yaşamında ilk kez böylesine panik anlar yaşadı... Soğukkanlılığını kaybetti.  G.Saray pozisyon bulmada zorluk çekmeye başlayınca, umutlarını penaltılara bağladı. Serkan'ın itildiği pozisyonda penaltı beklediler. Bu itme; belediye otobüslerinde "Yürüyelim beyler, önde boş yer var" diye yapılan iteklemelere benziyordu. Penaltı verilseydi, ağır bir karar olurdu. Arif de klasik düşüşlerinden birini sergiledi ama, hakem yutmadı.  G.Saray isyan nedeniyle dikkatlerinin dağılması ve bu yüzden oyundan kopması yüzünden, son derece dağınıktı. Ama Kocaelispor; sadece G.Saray kötü olduğu için değil, müthiş futbolunu cesaretle de beslediği için kazandı. Gerçekten mükemmeldiler.