Seyircinin zaferi

Müthiş bir maç... İnanılmaz bir maç... Görülmemiş bir maç... Tarihi bir maç... İlk yarıdaki kopuk, dağınık ve savruk futbolun sonrası 3-0 yenik duruma düşen F.Bahçe; ikinci yarıda patlayıp öne geçti. Bu zafer, tamamen F.Bahçe seyircisinin eseridir. İkinci yarıya 3-0 yenik çıkan takımlarını, tribünlere çağırıp bağırlarına bastılar. O kadar ki; F.Bahçeli futbolcular "Seyirci yanına çağırıp, küfür edecek" korkusuyla, bu tezahürata önce ilgisiz kaldılar. Ancak tribünler "F.Bahçe" diye inliyor, "Bizler inandık... Siz de inanın" diye ortalığı çınlatıyordu. Şaşkın futbolcular, küfür beklerken; böylesi müthiş bir inançla karşılaşınca; birden havaya girdiler. F.Bahçe, seyircinin verdiği bu gazla, ikinci yarıda patladı. Goller arka arkaya geldi. Ve Türk futbol tarihinde az görünür büyük bir olay daha gerçekleşti. Ben daha önce de söyledim. F.Bahçe seyircisi; Mustafa Denizli'den daha iyi bir teknik direktör! Aslında maç öncesi atmosfer de, tümüyle F.Bahçe coşkusu içeriyordu. Tribünler inanılmaz bir heyecan ve inanç içindeydi. Seyirci başarı istiyordu... Buna hazırdı. Üstelik günün en ilginç yanlarından biri; F.Bahçeli taraftarların hiç bir şekilde küfür etmemesiydi. Kötü bir tezahürat olmadı. Bütün bu olumlu başlangıca rağmen; futbolcular bu ilgiye lâyık olabilecek bir takım görüntüsü sergileyemedi. İlk dakikalarda geçici bir üstünlük kuran F.Bahçe; sonradan dağıldı... Bırakın pozisyon bulmayı, atak bile yapamıyordu. Oyun başlatamıyor, kuramıyor, üç pas bile yapamıyordu. G.Antep ise zaman geçtikçe, seyircisi baskısını üzerinden attıkça, etkili ataklar yapmaya başladı. 3 gol de arka arkaya patladı. Fatih; bazı pozisyonlarda egoistçe davranmasa, devrenin 6-0 bile bitmesi mümkündü.  İkinci yarıyı, yazının başında anlattık. Sonuç mâlûm: Müthiş bir maç... İnanılmaz bir maç... Tarihi bir maç...