Annem beni başkalarının kızlarıyla niçin kıyaslıyor?

Feridun Ağabey, benim derdim beni anlamayan ailem ile. Babam bizimle hiç ilgilenmiyor. Bir konu açıldığında hep kendini haklı çıkartıyor. “Yiyeceğinizi alıyorum, giyeceğinizi alıyorum. Okul harçlığınızı veriyorum daha ne yapayım?” diyor. Ama ben babamdan bunları değil bir kerecik olsun içten gülümseyerek “seni seviyorum kızım” demesini istiyorum. Bunun parayla ne ilgisi var! Arkadaşım Şebnem’in babasından arada bir kızına gelen mesajları görünce iç geçiriyorum. Şebnem “Seni seviyorum kızım” mesajını açıyor bizlere de sevinç içinde okuyor. Yüzünde güller açıyor. O bizim böyle bir sevgiye aç olduğumuzu nereden bilecek. Herkesin babasının çocuğunu böyle sevdiğini zannediyor. Ben o zaman kendimi o kadar yalnız hissediyorum ki…  Hele annem Feridun Ağabey… Benim hiçbir hoş yönümü görmediği gibi bir de sürekli komşuların, akrabaların filan kızlarıyla kıyaslıyor. Hele hiç hoşlanmadığım bir akrabamın kızıyla beni kıyaslamasına sinir oluyorum. Bak onun kızı hiç şöyle yapmazmış da… Bak onun kızı ne kadar çalışkanmış da… Bak onun kızı böyle edermiş de… Verdiği örnekler beni hayattan bezdiriyor bazen. Ama ben yine de anneme saygımdan susuyorum. Ben de ona başkalarının annelerini söyleyip kıyaslıyor muyum? Başkalarının annelerinin kızlarına nasıl iyi davrandığını dile getiriyor muyum? Ne yapmalıyım? Beni anlamayan anneme nasıl anlatmalıyım kendimi Ağabey? Babamın bana mesaj atması için ne söylemeliyim. Benim de anne baba sevgisine ve şefkatine ihtiyacım olduğunu onlara nasıl hissettirmeliyim. Bu köşeyi okuyunca belki buradan mesajımı alırlar. Anneme babama sesleniyorum: Bir kerecik olsun bir gün beni de hatırlasınlar Çocuklarınız için de “an”ı yaşayın ne olur? Bakın ben size olanca içtenliğimle haykırıyorum: "Ben sizi çok se-vi-yo-ruuuum..."