Babam bile olsa bu merhametsizliğe kahroluyorum

Sevgili Feridun Ağabey, Konya’da vefat eden amcamın hiç çocuğu olmamıştı. Hanımı da kendinden beş sene önce vefat etmişti. Vârisleri olarak Almanya’da yaşayan babam ve; biri Konya’da biri de Ankara’da yaşayan iki kardeşi daha vardı. Bir de kız kardeşleri daha vardı ama ben doğduğum yıllarda bile kayıpmış. Vefat eden amcamın bir kırtasiye dükkânı var. Arka tarafında genişçe bir deposu bulunuyor. Hem dükkânın içindeki malzemeler hem de dükkânın yeri kardeşler arasında bölüşülecek. Babam, amcam hasta iken bir kez olsun ziyaretine gitmemişti. Ama öldükten sonra mirası paylaşmak için uçakla Türkiye’ye gitti geldi kaç defa… Her defasında morali bozuk ve sinirli gelen babamın niçin böyle sıkıntı içinde olduğunu anladım. Meğer ölen kardeşine değil de malını alamadıklarına kahroluyorlarmış. Tapuya gittiklerinde şoke olmuşlar! Hani o yıllar önce kaybolan ve bir daha nerede olduğunu kimsenin bilmediği kız var ya, işte onun da kaydı kütükteymiş. Bu durumda onun da imzası olmadan hiçbirinin işlem yapma hakkı olmuyormuş. Şimdi babam da iki kardeşi de kara kara düşünüyor. En üzüldüğüm şey de kardeşlerinin nerede olduğuna ve nasıl ortaya çıkacağına değil de, o mirası paylaşamadıklarına üzülüyor olmaları? Ben ise bu yaklaşıma babam bile olsa kahroluyorum. Bir insan kardeşi yok diye üzülmezken, onun yüzünden mal alamadığı için üzülüyor. Böyle bir dünya olabilir mi?..