İki kızımla sokakta kaldım, imdat istiyorum

 

 

 

Feridun Ağabey, geçenlerde bir genç köşenize gönderdiği yazısında babasından yakınıyordu. Bizim, adalet ve hukuk anlayışımızda iki tarafı da dinledikten sonra karar vermek var biliyorsunuz. Genç okuyucumuz babasından şikâyet ediyor. İyi güzel de, bir evlat olarak sen üzerine düşenleri ne kadar yaptın acaba? Bir de bunu sormak gerekmiyor mu? İnsanların yaşlandıkça hassaslaştığı, hatta çocuklaştığı da söylenir. Neticede o da bir insan. Onun da çocuklarından kendine göre beklentileri olabilir. Yanlış da yapabilir. Bu gencimiz ileride kendisi de belki “Baba” olduğunda babasını daha iyi anlayacak. Hani, "Anne baba olasınız da, anne babanın hâlinden anlayasınız" derler. Anne-Babaya “üf” bile denmeyeceğini öğütleyen bir dinin mensuplarıyız, hamdolsun!

 

 

 

Feridun Ağabey, Bahçelievler Belediye Başkanlığına iletir misiniz? 29 Ekim Caddesi Yenibosna İstanbul Caddesi üzerindeki sokak lambalarını kontrol eden ekipleri bölgeye gönderebilirler mi? Sokak lambalarının bazıları yanmıyor. Ekipler belirli aralıklarda gelip yanmayan ampulleri değiştiriyorlardı. Yine gelirlerse kendilerine minnettar kalırız. Selamlar...

 

 

 

Sevgili Feridun Ağabey, 3. Boğaz Köprüsüne isim verildi ama sık sık başka isim verilmesi de gündeme geliyor. Ben de Sivaslı bir vatandaş olarak diyorum ki eğer yeni bir sim düşünülecekse merhum Nuri Demirağ ismi verilsin. Hükümetimiz Nuri Demirağ ismini Sivas Havalimanına verdi. Birçok cadde ve okullarda bu isim yaşamaktadır. Kimdir Nuri Demirağ? Türkiye’de ilk uçak üreten ve Yeşilköy Havaalanında uçuran bir mühendis, iş ve devlet adamıdır. Nuri Demirağ Sivas-Erzincan Demiryolu inşaatını gerçekleştirdi. 1938’den önce Boğaz Köprüsü ilk projesini gerçekleştiren bir müteşebbistir ama dönemin tek parti yönetimi Nuri Demirağ’a izin vermemiştir. Saygılar sunuyorum.

 

 

 

Feridun Ağabey, bir uzman psikolog olarak geçtiğimiz günlerde birkaç seminere konuşmacı olarak katılmak, birkaç özel görüşme yapmak ve bir televizyon programına konuk olmak için Türkiye’ye İstanbul’a Taksim’e geldim. Bazı arkadaşlarım beni İstanbul’a davet ediyorlardı ve ben de gerçekten İstanbul’a gelmek ve İstanbul’da da mesleğim üzerine belirli etkinliklerde bulunmak istiyordum. Ama bu gelişimde gördüm ki İstanbul’un bu inanılmaz yoğunluğu, bu trafik akışı, çevreye yayılan gürültü ve görüntü etkisi hiçbir sebep aramadan insanın strese girmesine tek başına yeter de artar bile. Yani İstanbul’da yaşayanları bana göre gerçekten tebrik etmek lazımdır. Bu kalabalık ve her yönden yoğunluğun zirvesinde olan kocaman şehrin üstesinden gelebilmek bile müthiş bir irade, müthiş bir sabır ve müthiş bir enerji gerektirir. Selamlar.

 

 

 

Fatih’te Yavuz Selim üzerinde bir dondurmacıda dondurma yerken gördüm de yüreğim parçalandı. 10-12 yaşlarında bir kız çocuğu kaldırım üzerinde, sırtını park etmiş bir otomobile vermiş, mendil satarak para kazanmak istiyordu. Onu oraya dilendirmek için mi oturtmuşlardı onu da bilmiyorum. Ama bir ara baktım çocuk dizini tutarak ağlamaya başladı. Acaba rol mü yapıyordu para toplamak için. Çünkü gelen giden ilgilenip para vermeye başlamıştı. Biraz sonra yanına gidip sordum. Meğer yoldan geçen kendini bilmez genç veya gençler dizine tekme atmışlar. Yüreğim parçalandı. Bu çocuklara kim sahip çıkacak bilmiyorum. Ailesi muhtaç olsa da veya kim bilir zorla çalıştırılıyor olsa da çalışan veya çalıştırılan çocuklara kıyamam ben.