“Polis memurlarına 3. Şark hizmeti mi çıkacak?”

Bunun kanıtı da 18.03.2016 cuma günü Resmî gazetede Bakanlar Kurulunun Emniyet Genel Müdürlüğü, atama ve yer değiştirme yönetmeliğindeki 24'üncü maddenin ikinci ve dördüncü fıkralarında yer alan "ikinci kez" ibarelerinin "birden fazla kez" şeklinde değiştirilmiş olması. Ayrıca aynı maddenin dördüncü fıkrasında yer alan "ve daha önce çalıştığı il'e atanmamak kaydıyla" ibaresinin de yürürlükten kaldırılmış olmasıdır.

3. veya daha fazla Şark hizmetinin önünün açılmasını sağlayan bu yönetmelik değişikliği nedeniyle polis memurları kara kara düşünüyor.

Bu ne demek? Polis memurlarının hiçbir zaman "vatani asli"si olmayacak demek. Göçebe gibi, 3 yıl orada 5 yıl ötede görev yapmak demek. Polis memuru aile de olamayacak demek. Zira aile için mukim olmak, yerleşmek, kalıcılık gerekir. Ve kamu kurumları arasında ikinci Şark değil Şark hizmeti hiç olmayan kurumlar var.

Stresli ortamları, mobbing fırtınası, amir baskısı, eş dost akrabadan uzak yaşamaları, hâlledilmemiş katsayı sorunu, eş değer meslek sahibi diğer kurumla aralarındaki uçurumlar, herkes tatil yaparken tatilleri bile iki dudak arasında olması, fazla çalışmada fazla çalışma ücreti hak ettirilmemesi. Bir anda izinlerinin iptal olma kâbusu bu meslek sahiplerinin bu denli yıpratılmak istenmesi nedendir, bir vatandaş olarak çözemedim? Polisin derdi çığ gibi... Bu dert gün geçtikçe artıyor.

Sayın Cumhurbaşkanımız aile konusunda hassas davranırken, aile birliğini savunurken, nüfusun artması için gayret gösterirken birilerinin polisleri rüzgâr gibi savurmak istemesi çok garip değil midir?

 

 

 

Feridun Ağabey, ben şu an 48 yaşındayım. Ankara'nın Çubuk ilçesinde oturmaktayım. Ne annem ne babam ne kaynanam ne kaynatam ne hala ne teyze ne dayım var. 2011 yılında geçirdiğim trafik kazası sonrası beyin ameliyatı oldum.  Bir sene sonra da eşimi kalp krizi sonucu kaybettim. Rabia ve Elif adında iki kızım var. Onlara bakamadığım için çocuklarımı yurda verdim. Ben ise çok zor ve çaresiz durumdayım. Ev kira ve evde hiçbir şeyim yok. Yerde yatıyorum. Bir halının üstünde yarı aç yarı tok yaşıyorum. Kaymakamlığın üç ayda bir verdiği 250 lira ile geçinmeye çalışıyorum. Müracaat etmediğim yer kalmadı. Herkes “Allah yardımcın olsun” diyor. Duyarlı vatandaşların, yardımseverlerin, kullanmadıkları eski eşyalardan gönderebilecekleri birkaç eşyaya ihtiyacım var. Biraz maddi desteğe ihtiyacım var.  Kızlarımı görmek ve onlara iyi bir baba olmak istiyorum.  Ne olur bana bir yardım eden olur mu? Çok çaresizim.

 

 

 

“Bugüne kadar 20-25 kadar belediye başkanını icraatlarıyla ya da yakinen tanıdım. Bir buçuk yıldır, Karadeniz’in kıyısında bulunan 36 bin nüfuslu bir ilçede görev yapıyorum. Bu ilçenin belediye başkanını on kez yakından dinleme, sohbetine katılma imkânı yakaladım. Bir insanın içinde yaşadığı toplumun sorunlarıyla, eğitimle, ulaşımla, sağlıkla, sosyal paylaşımla, şehirleşmeyle, led teknolojisiyle ucuz aydınlatma yapmayla bu kadar yakından ilgilendiğini, bilgi sahibi olduğunu hiç görmedim, duymadım.

Eğitim kurumlarının bir dediğini iki etmeyen, fakirleri gözeten, teknolojik yatırımları -darlık içinde olmasına rağmen- bir şekilde yürüten insanlar alkışı, tebriki fazlasıyla hak ediyor.

Sıradan bir avukatın, hekimin, esnafın, müteahhidin belediye başkanı olması hakkıdır. Ancak proje üretmesi, faydalı yatırımlara yönelmesi oldukça zordur. Bu yazıyı okuyanlar belediyeden menfaat beklediğimi zannetmesin. Yaşadığım ilçede bir tek akrabam, yakınım yoktur. Gerçekten faydalı projeler peşinde giden insanlar bilinsin ve desteklensin istiyorum."