Dil ve gönül paslanırsa?!..

aklaşık 12 yıl önce TRT'nin yayınladığı, Türkiye'nin en önde gelen spiker, sunucu ve program yapımcılarının da katıldığı "Türkçe, Spikerlik, Sunuculuk, Yayıncılık Nereye Gidiyor" içerikli "Açı" adlı bir Açık Oturuma bendeniz de davetliydim ve o zamanlar TRT kökenli bir spiker olarak TGRT'de ana haberleri sunuyordum. Özellikle TRT'nin yetiştirdiği ülkemizin en önde gelen spiker, programcı ve yayıncılarla birlikte dilimizi ve mesleğimizi tartışıyorduk seyirciler huzurunda... Bir ara konu, toplumun genelinde, günlük hayatında kullandığı kelime haznesinin sayısına geldi...Tespit, maalesef 500 kelime civarındaydı... Gelelim günümüze... Şimdilerde ise günlük hayatımızda konuşulan ve birbirimizle; güya anlaşmaya ve iletişim kurmaya çalıştığımız kelime haznesi, 'maalesef' kelimesinin de ötesinde 120'lere düşmüş durumda... Beden dilimizi, ses tonumuzu bir tarafa koyacak olursak tam anlamıyla bir Türkçe katliâmı yaşanıyor günümüzde; radyo ve televizyon kanalları yüzünden!.. Kelime haznesinin fukarâlığının yanı sıra özel radyo ve TV kanallarının çoğunda tam anlamıyla telâffuz cinayetlerinin işlenmesi de cabası... Şiir dili olan güzelim Türkçemizi katledenleri, şuurlu birer dinleyici ve seyirci olarak masaya yatırsak bile, dili bülbül kokan o birbirinden güzel kavram, sıfat ve isimlerin nasıl can çekiştiğinin acısını paylaşmaktan öteye de bir şey yapamıyoruz... Zamanın ünlü edebiyatçı, roman yazarı ve kelime haznesini son derece zengin ve güçlü bir biçimde kullanan merhum Peyami Safa, ne kadar da haklıydı sözünde; "Dilini kaybeden bir millet, her şeyini kaybetmiş demektir!.." Umarız az şeyler kaybetmişizdir. 'Zararın neresinden dönülse kârdır' deyiminin, ciddi bir girişim ve yaptırımla ilgili kurumlarca hayata geçirilmesi, artık vacip olmuştur... Aksi takdirde radyo ve televizyonlardan, önce kulağımıza ve sonra da kalbimize nüfuz eden bu dil çamurluğu gönlümüze perde çeker korkarım!..