Malzeme çok ama gönül yok!!...

Dünya tarihi ve devletlerini incelediğimizde, sinema endüstrisine konu malzemesi olacak zenginliği, fazlasıyla Türk ve İslâm Tarihinin medeniyetlerinde bulabiliriz. Ancak film endüstrisi denildiğinde ise akla Amerika geliyor. Adına 'Hollywood' dediğimiz devâsâ sektör, istediği konuyu alıp istediği gibi senaryolaştırıyor, muazzam bir altyapı ve son derece profesyonel bir ekip ruhuyla filmlerini çekiyor dolayısıyla bu büyük yapımları dünya piyasalarına rahatlıkla pazarlayarak büyük paralar kazanıyor. 'Play Station', Bilgisayar Oyunları, CD, VCD ve DVD'lerden kazandığı milyar dolarlar da cabası. Türk ve İslâm devletlerinde fazlasıyla konu bolluğu ve zenginliği, onlarda ise konuyu pazarlayacak muhteşem bir altyapı ve teknik imkânlar mevcut. Eh hâl böyle olunca kendi çektiğimiz film, müzik ve kliplerden ziyade onlarınkinin etkisinde kalıyoruz; özellikle gençlerimiz... Öz değerleri olağanüstü zengin ve güçlü bir millet olmamıza rağmen gerek müziğimizde, gerek filmlerimizde gerekse sanatın birçok dalında tekniği ve ruhu zayıf ürünlerle oyalanıp duruyoruz. 'Çok Seçenekli(!)' Türk kanallarındaki bu kısır döngüyü gözlemlemek ve yabancı kanallarla kıyaslamak mümkün. Çünkü Türk Sanat müziği kalmadı. Yeni beste ve güfteler üretilmiyor. Türk Halk müziğinde de durum aynı. Türk ve İslâm Tarihi'yle ilgili dizi ve filmler çekilmiyor. Klipler, öz değerlerimizden çok uzak. Bahâne çok, iş yok. Amatör ruhlu ama seviyeli ve nitelikli yapımları dahi göremiyoruz özellikle TV kanallarında. "Kurtlar Vadisi" adlı diziyi saymazsak, "Kurtlar Vadisi Irak" filmi iddiâlı ve güzel bir yapımdı bana göre. Sinemalarda seyredenler bilir; "Babam ve Oğlum" filmi de öyle. Bu saydıklarımız azınlıkta kıpırdanmalar belki ama, çok yönlü ve çok ciddi bir geçiş süreci yaşadığımız kesin. Sağlık ve huzurla daim olun değerli okurlar...