TV'de kültür yozlaşması

En etkili iletişim aracı olan özel TV kanalları, 1990 yılından itibaren maâlesef iyi sınav veremedi. Eğitime, kültüre katkıları bir yana, zaman zaman kültürün yozlaşmasına bile vesile oldu. Reyting, çok izlemek, beğenilmek ve kalite kavramları, hep birbiriyle karıştırıldı. Aslında "Ehveni şer" olarak nitelenen yapımlar ne gariptir ki, göklere çıkarıldı ve ödüller verildi... Bu konuda yapılan eleştiri ve halkın sağduyusu dikkâte alınmadı. Seyircinin seviyesi yükseltileceğine, alt kültüre hitap edildi ve bunda da başarılı olundu. Önüne gelen; spiker, sunucu, muhabir, yapımcı ve oyuncu oldu. Dil bozuldu, iletişim koptu... Kültür yozlaşmasıyla birlikte üzüm üzüme baka baka kararmaya başladı... Güya adı magazin olan Paparazzi programlarının artmasıyla birlikte haberler şova dönüştü. Radyo ve televizyonlarda çalışan herkes kendini radyo ve TV yayıncısı olarak gördü. Oysa kendini öyle görmeden önce, "Kendisiyle barışık" olması gerekiyordu... İşini çok sevmesi, kendini geliştirmesi, çok okuması-araştırması, çalışması ve mesleki ilkeler doğrultusunda izleyenlere karşı saygılı olması gerekiyordu... Bağlı bulunduğu kuruluşu, kıyafetinden konuşmasına kadar, en iyi bir biçimde temsil etmesi, toplum huzuruna örnek bir kimlikle çıkması ve inisiyatif sahibi olması gerekiyordu. 3984 sayılı Radyo ve Televizyonların Kuruluş ve Yayınları Hakkında Kanun, 10 yıl geçmesine rağmen, hâlâ Frekans ve Kanal Tahsisi yapılmadı. Yani, kanunun son hâli mecliste ve akıbetini bekliyor?!... (Bu gidişatla daha çok bekler...) Sonuç itibariyle Radyo ve Televizyon yayıncılığının tadı kaçtı. Bu saygın mesleğin itibarına gölge düştü!... Bütün temennimiz; bu kuruluşların ve çalışanlarının; yaşadıkları ticârî kaygularının yanısıra, "Topluma hizmet" ve "İtibar" kavramlarını da dâimâ yüreklerinde ve beyinlerinde taşıyabilmeleridir!!...