Öğretmenlik, kutsal meslektir. Mesleklerin en az kazanç getireni, fakat insanı en çok ödüllendirenidir... Meslektir, gönül mesleğidir. Severek yapılması gerekir, sevilmeden yapılırsa insanın üstünde sakil durur ve hatta her anlamda toplumu sakatlar... Meslektir, hoşgörü mesleğidir. Umursamazlığı ile insanı kanser eden öğrencisine de ileride kansere ilaç bulabilecek zekâdaki öğrencisine de aynı davranışı gösterebilecek kadar çelebi olmalıdır... Meslektir, en çok yargılanan meslektir. Bir mühendis burnunu karıştırırsa dalgınlıktır, bir öğretmen karıştırırsa "çocuklarımızı kime emanet ediyoruz" kelimesi alnının çatısına yapıştırılır. Meslektir, denge mesleğidir. Bir ayyaşın, bir aymazın, bir üçkâğıtçının, bir köşeye sıkışmışın çocuğu ile pamuklar arasında sarmalanıp büyütülen çocuğu, yere göğe sığdırılmayıp değere binen çocuğu aynı sınıfta okutması gerekendir... Meslektir, ancak eğitim ile elde edilebilen mesleklerdendir. Herhangi bir bilim dalındaki yeterliliği yanında insanî değerlerin de barınabileceği genişlikte bir yüreği olmalıdır... Meslektir, umut mesleğidir. Kendi yapamadıklarını hayatın veresiye defterine yazıp alacağını çocukları ile tahsil etmek isteyenlerin çocuklarına umudu öğretenlerin mesleğidir... Meslektir, üretim mesleğidir. Sevgiyi, paylaşmayı, erdemi, onuru, gururu, coşkuyu, hüznü; ezcümle insana dair ne kadar duygu varsa hepsinin farkına varılmasını sağlayabilen meslektir... Meslektir, idealistin mesleğidir. Kırmadan kırıldığını belli etmenin yöntemlerini öğreten, hak aramanın hukuk içinde gerçekleşmesi gerektiğini kavratan, alan elin mağdur veren elin ise mağrur olmaması gerektiğini bilen insanların mesleğidir... Sadece para kazanmak için yapılan bir dolu meslekten ayrılabilen bir meslektir... Mesleğini gerçekten layığı ile yapıp "öğretmen" sıfatını içini doldurarak taşıyan fedakâr öğretmenlerimizin 'öğretmenler günü', tüm günleri, tüm yılları kutlu olsun... >> Ninem diyor ki: Girdim ilim meclisine, ilim eyledim talep ilim tâ gerilerde kalmış; illâ edep illâ edep.