"Enver Amca"

"Çitlenbik"ti küçükken benim adım. Ayakkabılarını giyip taşlıkta düşe kalka dolanarak büyüdüm... Sık sık arkadaşlar bir araya toplanır sohbet ederlerdi. Aralarına sızdığımda babam kaş göz eder, Enver Amca "Abi bırak katılsın, o da Abi" derdi... Aşırı sessiz ve uslu olduğumdan izin verir zannederdim. Arada etraftakilere gözle beni işaret eder "Bak bak, Çitlenbiğin kamera kayıtta!" deyip gülerdi... Beş yaşındaki çocuktan ne beklersin; oturduğum yerde uyuyakalır kucağına devrilirdim. Kahkahalar, çay kaşığı tıngırtısına uyandığımda anlardım ki gitme vakti yaklaşmış. Üzülür, ağlardım kaçırdım diye... "Olsun!" derdi... "Bizimleydin, buradaydın ya o yeter!.." diyerek göğsüne bastırırdı... O'nun da 'bizimle' olduğunu bilmek 'yeter'di her şeye... Ben buradayım, biz buradayız ama O yok... Kişi sevdiğiyle beraberdir; tekrar bir arada olabilmek için dua ile...