Kıymet

Her şeyi bilmemize gerek yok, kadir kıymet bilelim yeter. Öncelikle de kendi kıymetimizi…

 

Altın fiyatları tavan yaptı, almalı mı satmalı mı derken altına bir de bu açıdan bakalım mı;

 

Konuşmacı sözlerine elinde tuttuğu altın lirayı göstererek başladı. Salonu dolduran yüzlerce kişiye şu soruyu sordu:

“Bu altını kim ister?”

 

Hemen hemen bütün eller havaya kalktı. Konuşmacı devam etti;

 

“Altını içinizden birine vereceğim, ama önce bazı şeyler yapacağım.” Altını yere attı, ayakkabısıyla üzerine bastı, tepindi. Sonra yerden kaldırdığı tozlara bulanmış altını salona doğru uzatıp yine sordu:

 

“Bu altını hâlâ isteyen var mı?”

 

Eller yine havadaydı. Bu defa altını yardımcısının getirdiği çamur dolu bir kavanoza attı. Çıkardığında, üzerindeki çamurdan altın görünmüyordu bile.

 

Aynı soruyu sordu bir kez daha. Ama eller yine havadaydı ve herkes altını istiyordu.

 

Konuşmacı gülümseyerek şöyle dedi:

 

“Arkadaşlar, burada çok önemli bir şey görüyoruz. Ben bu altına ne yaparsam yapayım, önemi yok; onu ne olursa olsun istiyorsunuz. Çünkü başına gelenler onun değerini düşürmüyor. O hâlâ değerli bir altın.”

 

Kürsüdeki konuşmacı, daha sonra hayata ilişkin sonucunu şöyle dile getirdi:

 

Birçoğumuz, bu altının başına gelenleri yaşarız. Yere düşeriz, hırpalanırız, canımız acır… Bazen üzerimize çamur atılır. Bazen de biz çamura düşeriz… Ama hiçbirisi önemli değildir; yeter ki, özümüzdeki güzelliği hiç unutmayalım ve mutluluğun bunlara bağlı olmadığını bilelim.

 

Değerimizi bizi başkalarının nasıl gördüğü veya başımıza gelenler değil, bizim kim olduğumuz belirler…

Ninem diyor ki: Altının ne olduğunu mihenk, cimrinin kim olduğunu dilenci bilir.