Rönesans felsefesini biçimlendiren filozoflardan Giordano Bruno’nun; evrensel ve zaman mefhumundan uzak “İki Şey” öğretisi kulağa küpe olacak cinstendir:
İki şey 'Kalitesiz İnsan'ın özelliğidir:
1- Şikâyetçilik. 2- Dedikodu.
İki şey çözümsüz görünen problemleri bile çözer:
1- Bakış açısını değiştirmek. 2- Karşındakinin yerine kendini koyabilmek.
İki şey yanlış yapmanı engeller:
1- Şahıs ve olayları akıl ve kalp süzgecinden geçirmek. 2- Hak yememek.
İki şey kişiyi gözden düşürür:
1- Demagoji (Laf kalabalığı). 2- Kendini övmek.
İki şey insanı 'Nitelikli İnsan' yapar:
1- İradeye hâkim Olmak. 2- Uyumlu Olmak.
İki şey 'Ekstra Değer' katar:
1- Hitabet ve diksiyon eğitimi almak. 2- Anlayarak hızlı okumayı öğrenmek.
İki şey geri bırakır:
1- Kararsızlık. 2- Cesaretsizlik.
İki şey kâşif yapar:
1- Nitelikli çevre. 2- Biraz delilik.
İki şey ömür boyu boşa kürek çekmemeni sağlar:
1- Baskın yeteneği bulmak. 2- Sevdiğin işi yapmak.
İki şey başarının sırrıdır:
1- Ustalardan ustalığı öğrenmek. 2- Kendini güncellemek.
İki şey başarıyı mutlulukla beraber yakalamanın sırrıdır:
1- Niyetin saf olması. 2- Ruhsal farkındalık.
İki şey milyonlarca insandan ayırır:
1- Sorunun değil, çözümün parçası olmak. 2- Hayata ve her şeye yeni (özgün, orijinal, farklı) bakış açısıyla yaklaşabilmek.
İki şey gelişmeyi engeller:
1- Aşırılık. 2- Felakete odaklanmış olmak.
İki şey çözüm getirir:
1- Tebessüm. 2- Sükût (susmak).
İki şeyin değeri kaybedilince anlaşılır:
1- Anne. 2- Baba.
İki şey geri alınmaz:
1- Geçen zaman. 2- Söylenen söz.
İki şey ulaşmaya değerdir:
1- Sevgi. 2- Bilgi.
İki şey "hayatta önemli olan her şey" içindir:
1- Nefes alabilmek. 2- Nefes verebilmek.
Ninem diyor ki; Sana vereyim bir öğüt, kendi ununu elinle öğüt.